Saturday, January 18, 2025
Home Blog Page 379

ರಾನಂ ಪ್ರಸಂಗ ಸಂಪುಟ – ಡಾ। ಕೆ.ಎಂ. ರಾಘವ ನಂಬಿಯಾರ್ 

ಡಾ। ಕೆ.ಎಂ. ರಾಘವ ನಂಬಿಯಾರರು ನಮ್ಮ ಹೆಮ್ಮೆಯ ಕಲೆ ಯಕ್ಷಗಾನದ ಶ್ರೇಷ್ಠ ವಿದ್ವಾಂಸರು. ಕನ್ನಡ ಸಾರಸ್ವತ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಇವರ ಕೊಡುಗೆ ಅಪಾರ. ಲೇಖಕರಾಗಿ, ವಿಮರ್ಶಕರಾಗಿ, ಕಲಾವಿದರಾಗಿ, ಪ್ರಸಂಗಕರ್ತರಾಗಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸುಪರಿಚಿತರು. ಯಕ್ಷಗಾನದ ಸರ್ವ ಅಂಗಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಪರಿಣತಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿ ಇತರರಿಗೆ ತಿಳಯಹೇಳಬಲ್ಲವರು. ಮೂಲತಃ ಇವರು ಕೇರಳದವರಾದರೂ ಶ್ರೀಯುತರ ತೀರ್ಥರೂಪರು ಕಾರ್ಕಳ ಸಮೀಪದ ಹಿರೇಬೈಲೂರಿನಲ್ಲಿ ವೈದ್ಯರಾಗಿದ್ದು ೧೯೫೮ರಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಕಳ ನಗರಕ್ಕೆ ಬಂದು ನೆಲೆಸಿದ್ದರು. ಇವರ ಮನೆಯು ಒಂದು ಪೌರಾಣಿಕ ಅವರಣವನ್ನೇ ಹೊಂದಿತ್ತು. ಪುರಾಣ ಕಾವ್ಯಗಳ ಓದು, ಭಗವದ್ಗೀತೆಯ ಪಾರಾಯಣಗಳ ಪುರಾಣ ಅಧ್ಯಾತ್ಮಗಳ ಸಂಬಂಧವಿಟ್ಟುಕೊಂಡೇ ಬೆಳೆದವರು. ಪರಿಸರವು ವ್ಯಕ್ತಿನಿರ್ಮಾಣವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತದೆ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ  ರಾಘವ ನಂಬಿಯಾರರೇ ನಿದರ್ಶನ. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮನೋರಂಜನೆಗಾಗಿ ಇದ್ದುದು ಯಕ್ಷಗಾನ ಎಂಬ ಮಾಧ್ಯಮ ಮಾತ್ರ. ಪ್ರದರ್ಶನಗಳನ್ನು ಆಸಕ್ತಿಯಿಂದ ನೋಡಿ ಮನನ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಇವರು ಹೈಸ್ಕೂಲ್ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯಾಗಿದ್ದಾಗಲೇ ಕಾರ್ಕಳ ಶ್ರೀ ವೆಂಕಟ್ರಮಣ ದೇವಳದ ಸಮೀಪ ಕಾರ್ಯಾಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಸಂಘದ ತಾಳಮದ್ದಳೆಗಳಲ್ಲಿ ಅಧ್ಯಾಪಕರಾದ ಶ್ರೀ ವಾಮನ ಪ್ರಭುಗಳ ಪ್ರೇರೇಪಣೆಯಿಂದ ಅರ್ಥ ಹೇಳಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದರು. ಪದವಿ ಶಿಕ್ಷಣವನ್ನು ಪಡೆಯುವಾಗಲೂ ಭಾಗವಹಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಹರಿದಾಸರೆಲ್ಲಾ ಆ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಯಕ್ಷಗಾನ ಕ್ಷೇತ್ರವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ ಕಾರಣದಿಂದ ಮಾತಿನಿಂದಲೇ ರಂಗ ನಿರ್ಮಾಣ ಮಾಡಬಹುದೆಂಬ ಸೂಕ್ಷ್ಮತೆಯನ್ನು ಚತುರಮತಿಗಳಾದ ನಂಬಿಯಾರರು ಅರಿತುಕೊಂಡಿದ್ದರು. ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಜೀವನದಲ್ಲಿಯೇ ಯಕ್ಷಗಾನ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಪಳಗಿದ ಇವರು ಮುಮ್ಮೇಳದ ಜೊತೆಗೆ ಹಿಮ್ಮೇಳವನ್ನೂ ಕರಗತ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ರಾಘವ ನಂಬಿಯಾರರು ಸಂಸ್ಕೃತ ಎಂ. ಎ . ಪದವೀಧರರು. ಅವರು ರಚಿಸಿದ ‘ಹಿಮ್ಮೇಳ’ ಎಂಬ ಬೃಹತ್ ಸಂಶೋಧನಾ ಗ್ರಂಥ ಯಕ್ಷಗಾನ ಕಲಾಲೋಕಕ್ಕೆ ಒಂದು ಅನುಪಮ ಕೊಡುಗೆಯಾಗಿದೆ. ಈ ಗ್ರಂಥಕ್ಕೆ ಮಂಗಳೂರು ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯವು ಡಾಕ್ಟರೇಟ್ ಪದವಿಯನ್ನು ನೀಡಿ ಗೌರವಿಸಿದೆ. ಡಾ। ಕೆ.ಎಂ. ರಾಘವ ನಂಬಿಯಾರರು ಉಭಯ ತಿಟ್ಟುಗಳ ಪರಿಣಿತರು. ಹಿರಿಯ ಕಲಾವಿದರೆಲ್ಲರ ಒಡನಾಟ ಇವರಿಗೆ ಯಕ್ಷಗಾನದ ಸರ್ವ ವಿದ್ಯೆಗಳನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಲು ಪೂರಕವಾಯಿತು. ಇವರು ಪತ್ರಿಕಾ ರಂಗದಲ್ಲೂ ವ್ಯವಸಾಯವನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದರು. ಹಿಮ್ಮೇಳ, ದೀವಟಿಗೆ, ರಂಗಸ್ಥಳದ ಬೆಳಕು, ದ್ರಾವಿಡ ನಾಡು-ನುಡಿ, ಮದ್ದಳೆಯ ಮಾಯಾಲೋಕ, ಯಾಜಿ ಭಾಗವತರು, ಚಿನ್ನದ ತಾಳಿ, ಮುಂದಲೆ, ವಿಲೋಕನ, ಆಶುವೈಖರಿ ಮೊದಲಾದುವುಗಳು  ಇವರು ರಚಿಸಿದ ಗ್ರಂಥಗಳು. ‘ರಂಗ ವಿಚಿಕಿತ್ಸೆ’ ಎಂಬುದು ನಂಬಿಯಾರರ ವಿಶಿಷ್ಟ ಕೃತಿ. ಯಕ್ಷಗಾನದ ಅನೇಕ ವಿದ್ವಾಂಸರ, ಹಿರಿಯ ಕಲಾವಿದರ ಸಂದರ್ಶನ ನಡೆಸಿ ದಾಖಲೀಕರಣಗೊಳಿಸಿದ ಸಿತ್ಲ ಫೌಂಡೇಶನ್ ನ ಸಿತ್ಲ ರಂಗನಾಥ ರಾವ್ ನಂಬಿಯಾರರ ವಿಚಾರಧಾರೆಯನ್ನು ಈ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ನಿರೂಪಿಸಿರುತ್ತಾರೆ. ಶ್ರೀಧರ ಡಿ. ಎಸ್ , ರಾಜಕುಮಾರ್ ಪೈವಳಿಕೆ,ಧನಂಜಯ ನೆಲ್ಯಾಡಿ, ಸಮೀರ್ ದಾಮ್ಲೆಯವರ ಲೇಖನಗಳು ಈ ಹೊತ್ತಗೆಯಲ್ಲಿವೆ. ಈ ಕೃತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಮದ್ದಳೆಗಾರರಾದ ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣ ಪ್ರಕಾಶ ಉಳಿತ್ತಾಯರು ಲೇಖನವೊಂದನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದರು. ಪ್ರಸಂಗಕರ್ತರಾಗಿಯೂ ಯಕ್ಷಗಾನಕ್ಕೆ ನಂಬಿಯರರ ಕೊಡುಗೆ ಅಪಾರ. ಎಲ್ಲವೂ ಯಶಸ್ವೀ ಪ್ರಸಂಗಗಳು. ಚಕ್ರೇಶ್ವರ ಪರೀಕ್ಷಿತ, ಉತ್ತಮ ಸೌದಾಮಿನಿ, ಅಮರೇಂದ್ರ ಪದ ವಿಜಯಿ, ವಜ್ರಧರ ವಿಲಾಸ, ರಘುವಂಶ, ಚಾರು ಚರಿತೆ, ಮಣಿಕಂಠ ಚರಿತೆ ಎಂಬ ಪ್ರಸಂಗಗಳನ್ನು ಬರೆದಿರುತ್ತಾರೆ. ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಚಕ್ರೇಶ್ವರ ಪರೀಕ್ಷಿತ,  ಉತ್ತಮ ಸೌದಾಮಿನಿ, ಅಮರೇಂದ್ರ ಪದ ವಿಜಯಿ, ವಜ್ರಧರ ವಿಲಾಸ, ರಘುವಂಶ ಎಂಬ ಐದು ಪ್ರಸಂಗಗಳ ಸಂಪುಟವೇ ‘ರಾನಂ ಪ್ರಸಂಗ ಸಂಪುಟ’ ಎಂಬ ಕೃತಿಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ೨೦೧೫ರಲ್ಲಿ ಲೋಕಾರ್ಪಣೆಗೊಂಡಿತು. ರಾನಂ ಎಂಬುದು ನಂಬಿಯಾರರ ಕಾವ್ಯನಾಮ.  ಅದೇ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಪುಸ್ತಕವು ಪ್ರಕಟವಾಯಿತು. ಈ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ನಂಬಿಯಾರರು ಧರ್ಮಸ್ಥಳದ ಧರ್ಮಾಧಿಕಾರಿ ಪದ್ಮವಿಭೂಷಣ ರಾಜರ್ಷಿ ಡಾ. ಡಿ. ವೀರೇಂದ್ರ ಹೆಗ್ಗಡೆಯವರಿಗೆ ವಿನಯಪೂರ್ವಕ ಅರ್ಪಿಸಿ ಅವರನ್ನು ಯಕ್ಷಗಾನದ ಆಕೃತಿಗೆ ನಿಷ್ಠರಾಗಿ ಈ ರಂಗವನ್ನು ನಮ್ಮ ಕಾಲದ ವರೆಗೆ ಸುಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ತಲುಪಿಸಿದ ಧರ್ಮಸ್ಥಳ ಮೇಳದ ಯಜಮಾನ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಗೌರವಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಕೃತಿಯ ಪ್ರಕಾಶಕರು ಯಕ್ಷ ಗುರುಕುಲ ಶಿಕ್ಷಣ ಟ್ರಸ್ಟ್, ಉಡುಪಿ. ಪ್ರಕಾಶಕರಾಗಿ ಶ್ರೀ ಹೇರಂಜೆ ಕೃಷ್ಣ ಭಟ್ಟರು ರಾನಂ ಪ್ರಸಂಗ ಸಂಪುಟ ಕೃತಿಯನ್ನು ಇದು ಇತಿಹಾಸ ನಿರ್ಮಿಸಿದ ವರ್ತಮಾನ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಋಣಭಾರ ಎಂಬ ಶೀರ್ಷಿಕೆಯಡಿ ನಂಬಿಯಾರರು ಲೇಖಕನಾಗಿ ತಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಅಕ್ಷರ ರೂಪಕ್ಕಿಳಿಸಿ ಕೃತಾರ್ಥರಾಗಿರುವರು. ಐದು ಪ್ರಸಂಗಗಳ ಒಂದು ಗೊಂಚಲು ಇದು. ಅಲ್ಲದೆ ಅನುಬಂಧ ೧, ಅನುಬಂಧ ೨ ವಿಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಡಾ. ಎಂ. ಪ್ರಭಾಕರ ಜೋಶಿ, ಡಾ. ಅಮೃತ ಸೋಮೇಶ್ವರ, ಡಾ. ಕಬ್ಬಿನಾಲೆ ವಸಂತ ಭಾರದ್ವಾಜ, ಕಡತೋಕ ಮಂಜುನಾಥ ಭಾಗವತರು, ಕುಂಬಳೆ ಸುಂದರ ರಾವ್, ಪ್ರೊ. ಕೇಶವ ಉಚ್ಚಿಲ, ಮತ್ತು ಡಾ. ಪಾದೆಕಲ್ಲು ವಿಷ್ಣು ಭಟ್ಟರು  ಡಾ। ಕೆ.ಎಂ. ರಾಘವ ನಂಬಿಯಾರರ ಮತ್ತು ಅವರ ಪ್ರಸಂಗಗಳ ಬಗೆಗೆ ಮನಮುಟ್ಟುವಂತೆ ವಿವರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಅದನ್ನು ಓದಿಯೇ ನಾವು ಸಂತೋಷಪಡಬೇಕು. ಅತ್ಯಂತ ಉಪಯುಕ್ತ ಕೃತಿ ಇದು. ಒಟ್ಟು ೩೪೩ ಪುಟಗಳ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಹೊತ್ತಗೆಯಾಗಿ ರಾನಂ ಪ್ರಸಂಗ ಸಂಪುಟವು ಓದುಗರ ಕೈ ಸೇರಿತ್ತು.  ಡಾ। ಕೆ.ಎಂ. ರಾಘವ ನಂಬಿಯಾರರ ಚಕ್ರೇಶ್ವರ ಪರೀಕ್ಷಿತ,  ಉತ್ತಮ ಸೌದಾಮಿನಿ, ಅಮರೇಂದ್ರ ಪದ ವಿಜಯಿ ಪ್ರಸಂಗಗಳಲ್ಲಿ ವೇಷಗಳನ್ನು ಮಾಡುವ ಅವಕಾಶವು ಶ್ರೀ ಕಟೀಲು ಮೇಳದಲ್ಲಿ ಒದಗಿದ್ದು ನನ್ನ ಭಾಗ್ಯವೆಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ. 

ಲೇಖನ: ರವಿಶಂಕರ ವಳಕ್ಕುಂಜ 

ಶತಸ್ಮೃತಿ – ನಾರ್ಣಪ್ಪ ಉಪ್ಪೂರರ ನೂರರ ನೆನಪು

ನವೆಂಬರ್ ತಿಂಗಳು, 2018ನೇ ಇಸವಿಯಲ್ಲಿ ಬಡಗು ತಿಟ್ಟಿನ ಖ್ಯಾತ ಭಾಗವತರಾಗಿದ್ದ ಪ್ರಾಚಾರ್ಯ ನಾರ್ಣಪ್ಪ ಉಪ್ಪೂರರ ಬಗೆಗೆ  ‘ಬದುಕಿ ಇರುತ್ತಿದ್ದರೆ ನೂರನೆಯ ವರುಷ’ ಎಂಬ ಲೇಖನವನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದೆ. ಆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಜನ್ಮಶತಮಾನೋತ್ಸವ ಸಮಿತಿಯು ರೂಪೀಕರಣಗೊಂಡು ಮಾರ್ವಿ ನಾರ್ಣಪ್ಪ ಉಪ್ಪೂರರ ನೂರರ ನೆನಪು ‘ಶತಸ್ಮೃತಿ’ ಎಂಬ ಕೃತಿಯನ್ನು ಹೊರತರುವ ಸಿದ್ಧತೆಯೂ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. (ಶ್ರೀಯುತರ ಜೀವಿತಾವಧಿ 1918-1984) ಸರ್ವರ ಸಹಕಾರದಿಂದ  2018ರ ನವೆಂಬರ್ ತಿಂಗಳಿನಿಂದ ತೊಡಗಿ ಕರ್ನಾಟಕ ರಾಜ್ಯದ ವಿವಿಧ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಸರಣಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು ನಡೆದು 2019ರಲ್ಲಿ ಶತಸ್ಮೃತಿ ಎಂಬ ಕೃತಿಯು ಓದುಗರ ಕೈ ಸೇರಿತ್ತು. ಶ್ರೀ ಅಮೃತೇಶ್ವರೀ ಮೇಳದ ಖ್ಯಾತ ಭಾಗವತರಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀ ಉಪ್ಪೂರರು 1972ರಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾಪಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಹಂಗಾರಕಟ್ಟೆ ಯಕ್ಷಗಾನ ಕಲಾಕೇಂದ್ರದ ಪ್ರಾಚಾರ್ಯರೂ ಆಗಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿ ಅನೇಕ ಶಿಷ್ಯಂದಿರನ್ನು ಸಿದ್ಧಗೊಳಿಸಿದ್ದರು.

1978ರಲ್ಲಿ ‘ಯಕ್ಷಗಾನ – ಅಧ್ಯಯನ’ ಎಂಬ ಪುಸ್ತಕವನ್ನೂ ಬರೆದಿದ್ದರು. 1980ರಲ್ಲಿ ಕರ್ನಾಟಕ ರಾಜ್ಯೋತ್ಸವ ಪ್ರಶಸ್ತಿಗೆ ಭಾಜನರಾಗಿದ್ದ ಇವರು ತನ್ನ ಕಲಾಜೀವನದ ಮುಖ್ಯ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಡೈರಿಯಲ್ಲಿ ಬರೆದಿರಿಸಿದ್ದರು. ಆ ಡೈರಿಯ ಆಧಾರದಲ್ಲೇ ‘ಪ್ರಾಚಾರ್ಯ ಪಥ’ ಎಂಬ ಪುಸ್ತಕವು ಶ್ರೀ ನಾಗರಾಜ ಮತ್ತಿಗಾರರ ಸಂಪಾದಕತ್ವದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗಿತ್ತು.

ಶ್ರೀ ಅಮೃತೇಶ್ವರೀ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಆಡಳಿತ ಮಂಡಳಿಯು ಭಾಗವತ ಶ್ರೀ ನಾರಣಪ್ಪ ಉಪ್ಪೂರ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು ಸಾಧಕರಿಗೆ ನೀಡುವ ಕ್ರಮವನ್ನು ಆರಂಭಿಸಿ ಉಪ್ಪೂರರನ್ನು ಗೌರವಿಸುತ್ತಿರುವುದು ಸಂತೋಷದ ವಿಷಯ. ಶತಸ್ಮೃತಿ ಪುಸ್ತಕವು ಭಾಗವತ, ಪ್ರಾಚಾರ್ಯ ಮಾರ್ವಿ ನಾರ್ಣಪ್ಪ ಉಪ್ಪೂರರ ನೂರರ ನೆನಪು ಸುಮಾರು ಮುನ್ನೂರ ಎಪ್ಪತ್ತೈದು ಪುಟಗಳನ್ನೊಳಗೊಂಡ ಒಂದು ಕೃತಿ. ಈ ಕೃತಿಗೆ ಮುನ್ನುಡಿಯನ್ನು ಬರೆದವರು ಹಂಪಿ ಕನ್ನಡ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದ ವಿಶ್ರಾಂತ ಉಪಕುಲಪತಿಗಳಾದ ಡಾ. ಬಿ. ಎ. ವಿವೇಕ ರೈ. ಪ್ರೊ. ಎಂ. ಎ . ಹೆಗಡೆಯವರು ಪ್ರಾಸ್ತಾವಿಕ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಸಂಪಾದಕ ಮಂಡಳಿಯ ಪರವಾಗಿ ಪ್ರಧಾನ ಸಂಪಾದಕರಾದ ಡಾ. ಶ್ರೀಧರ ಉಪ್ಪೂರರ ಸಂಪಾದಕೀಯವಿದೆ. ಈ ಕೃತಿಯ ಪ್ರಕಾಶಕರು ಮಾರ್ವಿ ನಾರ್ಣಪ್ಪ ಉಪ್ಪೂರ ಜನ್ಮಶತಮಾನೋತ್ಸವ ಸಮಿತಿ, ಯಕ್ಷಗಾನ ಕಲಾಕೇಂದ್ರ ಹಂಗಾರಕಟ್ಟೆ, ಐರೋಡಿ. ಶತಸ್ಮೃತಿ ಹೊತ್ತಗೆಯು ಅಭಿಮಾನ, ಅಭಿಜ್ಞಾನ, ಆತ್ಮೀಯತೆ, ಅನುಬಂಧ ಎಂಬ ನಾಲ್ಕು ವಿಭಾಗಗಳನ್ನೂ ನೂರು ಲೇಖನಗಳನ್ನೂ ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ವಿದ್ವಾಂಸರು, ಕಲಾಭಿಮಾನಿಗಳೂ ಕಲಾವಿದರೂ ಉಪ್ಪೂರರ ಬಗೆಗೆ ತಮ್ಮ ಅನಿಸಿಕೆಗಳನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಅಲ್ಲದೆ ಕೊನೆಯ ಇಪ್ಪತ್ತು ಪುಟಗಳಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ನೂರಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಬಣ್ಣದ ಮತ್ತು ಕಪ್ಪು ಬಿಳುಪಿನ ಚಿತ್ರಗಳಿವೆ. ಸುಂದರವೂ ಅತ್ಯುತ್ತಮವೂ ಆದ ಕೃತಿ. ಕೃತಿಗಾಗಿ ಸಹಕರಿಸಿದ ಮಹನೀಯರಿಗೆ ಅಭಿನಂದನೆಗಳು. ಮಾರ್ವಿ ಶೈಲಿಯ ಕೀರ್ತಿಯನ್ನು ಬೆಳಗಿಸಿದ ಪ್ರಾಚಾರ್ಯ ಭಾಗವತ ಶ್ರೀ ಎಂ. ನಾರ್ಣಪ್ಪ ಉಪ್ಪೂರರಿಗೆ ನಮನಗಳು. 

ಲೇಖನ:ರವಿಶಂಕರ್ ವಳಕ್ಕುಂಜ

ಯಕ್ಷ ಛಂದೋಬ್ರಹ್ಮ ಡಾ. ಶಿಮಂತೂರು ನಾರಾಯಣ ಶೆಟ್ಟಿ ಅಸ್ತಂಗತ 

ಅಭಿನವ ನಾಗವರ್ಮ, ಯಕ್ಷ ಛಂದೋಬ್ರಹ್ಮ ಹೀಗೆ ಹತ್ತು ಹಲವು ಬಿರುದುಗಳನ್ನು ಪಡೆದಿದ್ದ ಯಕ್ಷಗಾನ ಛಂದಸ್ಸಿನ ಬಗ್ಗೆ ಅಪಾರ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದ ‘ಯಕ್ಷ  ಛಂದೋಂಬುಧಿ’ ಕೃತಿಯನ್ನು ಯಕ್ಷ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಕೊಡುಗೆಯಾಗಿ ನೀಡಿದ ಮಹಾನ್ ಯಕ್ಷಗಾನ ವಿದ್ವಾಂಸ ಡಾ. ಶಿಮಂತೂರು ನಾರಾಯಣ ಶೆಟ್ಟಿ  ನಿಧನರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ನಿವೃತ್ತ ಶಿಕ್ಷಕರೂ ಸಾಹಿತ್ಯ ಅಕಾಡೆಮಿಯ ಸದಸ್ಯರೂ ಆಗಿದ್ದ ಇವರು ಪಾರ್ತಿಸುಬ್ಬ ಪ್ರಶಸ್ತಿ, ತಲ್ಲೂರು  ಕನಕ ಅಣ್ಣಯ್ಯ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಸೇರಿದಂತೆ ಹಲವಾರು ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಪುರಸ್ಕಾರಗಳನ್ನು ಪಡೆದಿದ್ದರು. ತಾನು ಶಾಲಾ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ‘ಕಟೀಲು ಕ್ಷೇತ್ರ ಮಹಾತ್ಮೆ’ ಎಂಬ ಅದ್ಭುತ ಪ್ರಸಂಗವನ್ನು ಬರೆದ ಇವರು ಆಮೇಲೆ ಸಾಧನೆಯತ್ತಲೇ ಮುಖ ಮಾಡಿದವರು.  ಯಕ್ಷಗಾನ ಛಂದೋಂಬುಧಿ, ಕನ್ನಡದ ಅನರ್ಘ್ಯ ಛಂದೋ ರತ್ನಗಳು, ವಿ-ಚಿತ್ರಾ ತ್ರಿಪದಿ, ದೇಸೀ ಛಂದೋಬಂಧಗಳ ಪುದುವಟ್ಟು ಎಂಬ ನಾಲ್ಕು ಯಕ್ಷಗಾನ ಛಂದಸ್ಸಿನ ಕೃತಿಗಳನ್ನು ರಚಿಸಿದ್ದ ಇವರು ಹಲವಾರು ಪ್ರಸಂಗಗಳನ್ನು ರಚಿಸಿದ್ದರು. ಛಂದಸ್ಸಿನ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಯಕ್ಷಗಾನ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಹೀಗೆಯೇ ಎಂದು ಸ್ಪಷ್ಟ ನಿರ್ದೇಶನ ಕೊಡಬಲ್ಲ ಶ್ರೀ ನಾರಾಯಣ ಶೆಟ್ಟಿಯವರ ಅಗಲಿಕೆ ಯಕ್ಷಗಾನ ಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೂ ಸಾಹಿತ್ಯ ಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೂ ಒಂದು ತುಂಬಲಾರದ ನಷ್ಟ ಎನ್ನುವುದರಲ್ಲಿ ಎರಡು ಮಾತಿಲ್ಲ. ಅವರನ್ನು ಕಳಕೊಂಡು ಇಂದು ಕನ್ನಡ ಸಾರಸ್ವತ ಲೋಕ ಮತ್ತು ಕಲಾಪ್ರಪಂಚ ಬಡವಾಗಿದೆ. ಯಕ್ಷರಂಗದಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಮಂದಿ ಶಿಷ್ಯರನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದ ಅವರ ಅಗಲಿಕೆಯನ್ನು ಸಹಿಸುವ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಅವರ ಅಭಿಮಾನಿಗಳಿಗೂ ಕುಟುಂಬದವರಿಗೂ ಮತ್ತು ಇಡೀ ಕಲಾಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೂ ಆ ಭಗವಂತನು ದಯಪಾಲಿಸಲಿ. 

ಮುಗಿಯದ ಪಯಣವಾಗಿದ್ದರೂ ಮತ್ತೆ ಆರಂಭ ಯಾವಾಗ?!!!

ವರ್ತಮಾನದ ವಿಷಯ ಬೇರೆಯೇ ಇರಬಹುದು. ಅದು ಲೋಕಕ್ಕೆ ಎರಗಿದ ಕಂಟಕ. ಆದರೆ ಮೊದಲು ಹಾಗೆ ಹೇಳುವ ಹಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಮೊದಲೆಲ್ಲಾ ಪತ್ತನಾಜೆ ಅಥವಾ ಹತ್ತನಾವಧಿಗೆ ಯಕ್ಷಗಾನದ ಪ್ರದರ್ಶನಗಳು ನಿಂತೇ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದುವು. ಈಗ ಒಂದೆರಡು ದಿನಗಳ ನಂತರ ಪುನಃ ತಿರುಗಾಟ, ಪ್ರದರ್ಶನಗಳು ಆರಂಭವಾಗುತ್ತವೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಈ ಹತ್ತನಾವಧಿ ಎನ್ನುವುದು ಈಗ ಕೇವಲ ತಿರುಗಾಟದ ಮೇಳಗಳು ಪ್ರದರ್ಶನ ನಿಲ್ಲಿಸುವ ಅಥವಾ ಗೆಜ್ಜೆ ಬಿಚ್ಚುವ ಒಂದು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಾಗಿ ಉಳಿದುಬಿಟ್ಟಿದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಪುನಃ ಮಳೆಗಾಲದ ತಿರುಗಾಟಕ್ಕೆ ಹೊರಡಬೇಕಲ್ಲ.
ಹಿರಿಯರಿಂದ ನಾವು ಕೇಳಿ ತಿಳಿದ ಪ್ರಕಾರ ಮಳೆಗಾಲದ ಪ್ರದರ್ಶನಗಳು ಎಂಬುದು ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಬೆಳವಣಿಗೆಯನ್ನು ಕಂಡುದು ಹತ್ತಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದೀಚೆಗೆ. ಸುಮಾರು ಕೆಲವು ದಶಕಗಳಷ್ಟು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಹೋದರೆ ಮಳೆಗಾಲದ ಪ್ರದರ್ಶನಗಳು ಬಹಳ ಅಪರೂಪವಾಗಿದ್ದುವು. ಅಥವಾ ಕೇವಲ ಕೆಲವೇ ಕೆಲವು ತಾಳಮದ್ದಳೆಗಳಿಗೆ ಮಳೆಗಾಲದ ಯಕ್ಷಗಾನ ಸೀಮಿತವಾಗಿತ್ತು. ಆಗೆಲ್ಲಾ ಹಾಲ್‍ಗಳು, ಕಲ್ಯಾಣ ಮಂಟಪಗಳು ಬಹಳ ವಿರಳ. ತಾಳಮದ್ದಳೆ ಕೂಟಗಳು ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ರಜಾದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದುವು. ಹೆಚ್ಚಿನೆಲ್ಲಾ ಯಕ್ಷಗಾನ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಿಗೆ ಶಾಲೆಗಳೇ ಆಶ್ರಯತಾಣಗಳಾಗಿದ್ದುವು. ಅದೂ ರಜಾದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ. ಏಕೆಂದರೆ ಹಗಲು ಶಾಲೆಯನ್ನು ನಡೆಸಬೇಕಲ್ಲ…!
ಹತ್ತನಾವಧಿ ಮುಗಿದು ಮಳೆಗಾಲ ಬಂತೆಂದರೆ ಹೆಚ್ಚಿನೆಲ್ಲಾ ಕಲಾವಿದರು ಉದ್ಯೋಗವನ್ನಾಗಿ ವಿವಿಧ ವೃತ್ತಿಗಳನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಕೃಷಿ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳು, ಕೂಲಿ ಕೆಲಸ, ವಿವಿಧ ಬಗೆಯ ಕಾರ್ಮಿಕ ವೃತ್ತಿಗಳು ಹೀಗೆ ಕಲಾವಿದರು ಜೀವನೋಪಾಯಕ್ಕಾಗಿ ವಿವಿಧ ಬಗೆಯ ಕಾಯಕಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿರುತ್ತಿದ್ದರು. ಹೆಚ್ಚಿನ ಕಲಾವಿದರು ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಸುದೃಢ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲದಿದ್ದುದೇ ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಿರಬಹುದು.
ಕಾಲ ಸರಿಯುತ್ತಾ ಬಂತು. ವರ್ಷಗಳು ಉರುಳುತ್ತಾ ಬಂದಂತೆ ಆದ ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಕಲಾವಿದರಿಗೆ ಪೂರಕವೇ ಆಯಿತು. ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಯಕ್ಷಗಾನ ಸಂಘಟಕರು ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ‘ಪುರಭವನ’ಗಳಲ್ಲಿ ಆಟವನ್ನು ಸಂಯೋಜಿಸ ತೊಡಗಿದರು. ತಾಳಮದ್ದಳೆಗಲ್ಲದೆ ಯಕ್ಷಗಾನ ಪ್ರದರ್ಶನಗಳೂ ನಡೆಯಲು ಆರಂಭವಾಯಿತು. ಜನರ ಜೀವನಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಆದ ಬದಲಾವಣೆಗಳಿಂದಾಗಿ ಅನೇಕ ಅನುಕೂಲತೆಗಳು ಉಂಟಾದುವು. ಎಲ್ಲವೂ ವ್ಯವಹಾರಮಯವಾದಾಗ ಕಲ್ಯಾಣ ಮಂಟಪಗಳು, ಹಾಲ್‍ಗಳು ಒಂದೊಂದಾಗಿ ತಲೆಯೆತ್ತಿಕೊಂಡುವು. ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳನ್ನು ನಡೆಸುವಂತಹ ಹಾಲ್‍ಗಳು, ಸಭಾಂಗಣಗಳು ಬಾಡಿಗೆಗೆ ಸಿಗಲು ಸುರುವಾಯಿತು. ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಯಕ್ಷಗಾನದ ಮಳೆಗಾಲದ ಸಂಘಟಕ, ಸಂಯೋಜಕರಿಗೆ ಭಾರೀ ಅನುಕೂಲವಾಯಿತು. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿಯೂ ಶುಲ್ಕ ಸಹಿತ ಮತ್ತು ಶುಲ್ಕ ರಹಿತ ಯಕ್ಷಗಾನ ಪ್ರದರ್ಶನಗಳು ನಡೆಯಲು ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು.
ಈಗೀಗ ಯಕ್ಷಗಾನದ ಗೀಳು ಅಥವಾ ಕ್ರೇಜ್ ಎಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಮುಟ್ಟಿದೆಯೆಂದರೆ ಯಾವುದೇ ಸಮಾರಂಭವಿರಲಿ ಅಲ್ಲೊಂದು ಆಟ ಅಥವಾ ಕೂಟವಿರಲೇಬೇಕೆಂಬ ಅಲಿಖಿತ ನಿಯಮಕ್ಕೆ ಜನರು ಕಟ್ಟುಬಿದ್ದಂತಹಾ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಿದೆ. ಇದೊಂದು ಉತ್ತಮ ಬೆಳವಣಿಗೆಯಾಗಿದೆ. ಜಾತ್ರೆಯೋ, ಹೋಮ, ಹವನಗಳೋ, ಮದುವೆ, ಉಪನಯನ, ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವಗಳು ಆಟಕೂಟಗಳಿಲ್ಲದೆ ಅಪೂರ್ಣವೋ ಎಂಬಂತೆ ಅನಿಸತೊಡಗಿವೆ. ಅಷ್ಟರಮಟ್ಟಿಗೆ ಯಕ್ಷಗಾನವೆಂಬ ಚುಂಬಕ ಶಕ್ತಿಯ ಕಲೆಯ ಗೀಳು ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿದೆ. ಇದರಿಂದ ಕಲೆಗೆ ಲಾಭವೇ ಆಗಲಿದೆ.
ಜೂನ್ ತಿಂಗಳ ವರ್ಷಧಾರೆಯ ಆರಂಭದ ದಿನಗಳೂ ಸೇರಿದಂತೆ ನಡೆಯುವ ಯಕ್ಷಗಾನ ಪ್ರದರ್ಶನಗಳು, ಆಮೇಲೆ ಬರುವ ವಿವಿಧ ಹಬ್ಬ ಹರಿದಿನಗಳಾದ ಚೌತಿ, ದೀಪಾವಳಿ, ನವರಾತ್ರಿಗಳೇ ಮೊದಲಾದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಅಸಂಖ್ಯಾತ ಯಕ್ಷಗಾನ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು ಕಲಾವಿದರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಭವಿಷ್ಯಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಮತ್ತು ತಮ್ಮ ಹಣಕಾಸಿನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಉತ್ತಮಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಹಕಾರಿಯಾಗಿವೆ.
ಕಲಾವಿದರೊಬ್ಬರು ಹೇಳುವ ಪ್ರಕಾರ ವಿಶೇಷ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅಂದರೆ ಚೌತಿ, ದೀಪಾವಳಿ, ನವರಾತ್ರಿಗಳಲ್ಲಿ ಅವರು ದಿನವೊಂದಕ್ಕೆ ನಾಲ್ಕು ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿದ ಅಪರೂಪದ ಘಟನೆಗಳೂ ಉಂಟಂತೆ. ಆದರೆ ಇಂತಹ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳು ನಿರಂತರವಲ್ಲ. ಆದರೆ ದಿನಕ್ಕೆ ಒಂದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸುವ ಅನೇಕ ಮಂದಿ ಕಲಾವಿದರಿದ್ದಾರೆ. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಅವರ ಆರ್ಥಿಕ ಮಟ್ಟ ಸುಧಾರಿಸಿದೆ. ಆದರೆ ಅವರ ಆರೋಗ್ಯದ ಮಟ್ಟ ಹಾಗೂ ಪ್ರದರ್ಶನದ ಗುಣಮಟ್ಟವನ್ನು ಅವರು ಕಾಯ್ದುಕೊಳ್ಳುವ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿದೆ ಎಂದು ಆ ಕಲಾವಿದರು ಎಚ್ಚರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಕೆಲವೊಂದು ಮೂಲಗಳ ಪ್ರಕಾರ ಕೆಲವು ಕಲಾವಿದರು ಮೇಳದ ತಿರುಗಾಟಕ್ಕಿಂತ ಮಳೆಗಾಲದ ತಿರುಗಾಟ ಹಾಗೂ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತಾರೆ. ಮೇಳದ ಆರು ತಿಂಗಳ ತಿರುಗಾಟದ ಸಂಬಳ ಅಥವಾ ಸಂಪಾದನೆಗಿಂತ ಉಳಿದ ಆರು ತಿಂಗಳಿನ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಮಂದಿ ಕಲಾವಿದರು ಹೆಚ್ಚು ಸಂಭಾವನೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ಇದು ಮೆಚ್ಚತಕ್ಕ ಸಂಗತಿ. ಕಲಾವಿದರು ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಸದೃಢರಾಗಿರಬೇಕಾದುದು ಕೂಡಾ ಅಗತ್ಯ.
ಹಿಂದಿನ ಕಾಲದ ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಕೂಲಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಕಲಾವಿದರ ಸಂಪಾದನೆಯನ್ನೂ ಈಗಿನ ಕಲಾವಿದರ ಮಳೆಗಾಲದ ಸಂಪಾದನೆಯನ್ನು ತೂಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಆದ ಬೆಳವಣಿಗೆಯು ನಮಗೆ ಅಚ್ಚರಿಯನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತದೆ.
ಆದ್ದರಿಂದ ಮೊದಲೆಲ್ಲಾ ಪತ್ತನಾಜೆ ಎಂಬುದು ಕಲಾವಿದರ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಒಂದು break ಆಗಿರುತ್ತಿತ್ತು. ಈಗ ಹಾಗಲ್ಲ. ಪತ್ತನಾಜೆ ಕಳೆದ ಕೂಡಲೇ ಕಲಾವಿದರು ತಮ್ಮ ಎರಡನೇ ಇನ್ನಿಂಗ್ಸ್‍ಗೆ accelerator ಕೊಡುವ ಸಮಯ.
ಆದರೆ ಸದ್ಯದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಭಿನ್ನವಾಗಿದೆ. ಕಲಾವಿದರು ಪ್ರದರ್ಶನಗಳಿಲ್ಲದೆ ನಿರಾಶರಾಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದಾರೆ. ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಂತೂ ಕೊರೋನಾ ನಿಯಮಾವಳಿಗಳಿಂದಾಗಿ ಮತ್ತು ಜನರ ಹಿತ ಕಾಯುವ ಬದ್ಧತೆಯಿರಬೇಕಾದ ಕಾರಣದಿಂದ ಪ್ರದರ್ಶನಗಳಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ನಿಜ. ಆದರೆ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹೀಗೆಯೇ ಮುಂದುವರಿದರೆ ಈ ಬಾರಿಯ ಮೇಳಗಳ ತಿರುಗಾಟ ನಡೆಯುವುದು ಅಷ್ಟು ಸುಲಭದ ವಿಚಾರವಲ್ಲ. ಇದರಿಂದ ಕಲಾವಿದರಿಗೆ ಆರ್ಥಿಕ ಸಮಸ್ಯೆಯ ಜೊತೆಗೆ ಚಿಂತೆಯ ಕಾರ್ಮೋಡ ಕವಿಯಲಿದೆ.

ಇದು ಕೇವಲ ಯಕ್ಷಗಾನ ಕಲಾವಿದರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸೀಮಿತವಾದ ವಿಚಾರವಲ್ಲ. ಸಂಗೀತ, ನಾಟಕ, ಸಿನಿಮಾ, ಭಾರತನಾಟ್ಯವೇ ಮೊದಲಾದ ಭಾರತದ ಎಲ್ಲಾ ರಂಗ ಕಲೆಗಳ ಎಲ್ಲ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಸಮಾರಂಭಗಳನ್ನೂ ನಡೆಸುವುದು ಸದ್ಯದ ಮಟ್ಟಿಗೆ ದುರ್ಲಭವೆಂದೇ ಹೇಳಬಹುದು. ಆದುದರಿಂದ ಭಾರತದ ಎಲ್ಲ ರಂಗೇಕಲೆಗಳ ಕಲಾವಿದರೂ ಒಂದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಇದರಿಂದ ಭಾದಿತರಾಗಿದ್ದಾರೆ . ಅವರ ಯೋಚನೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಒಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಮೂಡುತ್ತಿರಬಹುದು. ನಮ್ಮದು ಮುಗಿಯದ ಪಯಣವಾಗಿದ್ದರೂ ಮತ್ತೆ ಆರಂಭ ಯಾವಾಗ?!!!

ಹೊಸ ಪ್ರಯೋಗಕ್ಕೆ ಮೊದಲು ಎಚ್ಚರ…

ಈ ಪ್ರಪಂಚವೇ ಹಾಗೆ. ಜನರ ಯೋಚನೆಯ ಅಲೆಗಳು ಸಾಗುವುದು ಆ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲೇ. ನಾಗರಿಕ ಸಮಾಜ ಯೋಚಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಆಚರಿಸಲು ಇಷ್ಟಪಡುವುದು ನವನವೀನವಾದ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನೇ ಆಗಿದೆ. ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ ‘ನಾಗರಿಕತನ’ ಎನ್ನುವುದು ಮನುಷ್ಯನ ಬದಲಾವಣೆ ಅಥವಾ ಹೊಸತನದ ಯೋಚನೆಗಳಿಂದ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಆವಿರ್ಭವಿಸಿದ ಧನಾತ್ಮಕ ಕೊಡುಗೆ ಎಂದೇ ಹೇಳಬಹುದು. ಅನಾದಿ ಕಾಲದಿಂದ ಮನುಷ್ಯನ ಬೆಳವಣಿಗೆಯು ಹೊಸತನದ ಸೃಷ್ಟಿ ಅಥವಾ ಬದಲಾವಣೆಯಿಂದಲೇ ಆಯಿತು.


ಮನುಷ್ಯನ ಸ್ವಭಾವವೇ ಹಾಗೆ. ದೈನಂದಿನ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಹೊಸತನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಬದಲಾವಣೆಯನ್ನು ಅನ್ವೇಷಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಅದರಲ್ಲಿ ನೆಮ್ಮದಿಯನ್ನು, ಸಂತೋಷವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವುದು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಸಾಗಿಬಂದ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ. ಹೊಸತನದ ಯೋಚನೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಯುಗ ಯುಗಾಂತರಗಳ ಹಿಂದೆ ಕಾಡುಮನುಷ್ಯರಾಗಿದ್ದ ಮಾನವರು ಪ್ರಸ್ತುತ ನಾಗರಿಕ ಲೋಕದ ಬೆಳವಣಿಗೆಗಳನ್ನು ಕಾಣುವುದಕ್ಕಿತ್ತೇ?


ಆಟದಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆ, ನೋಟದಲ್ಲಿ ಹೊಸತನ, ರಾಜಕೀಯ, ಕ್ರೀಡೆ, ವಿಜ್ಞಾನ, ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ರಂಗ ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲ ರಂಗಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಹೊಸತನದ ಸೃಷ್ಟಿಯ ಮೂಲಕ ಆಕರ್ಷಣೆ ಹಾಗೂ ಯಶಸ್ಸನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸುವ ವಿಧಾನವನ್ನು ಅರಿತ ಮಂದಿ ಅವುಗಳನ್ನು ನಗದೀಕರಿಸಿಕೊಂಡರು. ನಿರಂತರ ಅನ್ವೇಷಣೆಯಿಂದ ಯಶಸ್ಸು ಹಾಗೂ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯನ್ನೂ ಕಂಡುಕೊಂಡರು.
ಯಾರಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲದ ಹೊಸ ವಿನ್ಯಾಸದ ಬಟ್ಟೆಯನ್ನು ತೊಡಬೇಕೆಂಬ ತುಡಿತದಿಂದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಿಯೊಬ್ಬಳು ಚಿತ್ರವಿಚಿತ್ರ ಆಧುನಿಕ ವಿನ್ಯಾಸದ ಹರಿದಂತಿರುವ ಹೊಸ ಉಡುಗೆಯನ್ನು ಧರಿಸುತ್ತಾ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಾಳೆ. ಹೊಸ ವಿನ್ಯಾಸದ ಕೇಶವಿನ್ಯಾಸವನ್ನು ತಾನೇ ಮೊದಲು ಮಾಡಿಸಬೇಕೆಂಬ ಆಸೆಯಿಂದ ಹುಡುಗನೊಬ್ಬ ಅರ್ಧ ಬೋಳುತಲೆ ಮತ್ತು ಚಿತ್ರವಿಚಿತ್ರ ಗೆರೆ ಗಳಿರುವ ಎಳನೀರು ಕೆತ್ತಿದಂತೆ ಕಾಣುವ ಕೇಶವಿನ್ಯಾಸವನ್ನು ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಇತರರಿಗೆ ಮಾದರಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ!


ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ನಿಮಿಷಕ್ಕೆರಡು ಚಿತ್ರವಿಚಿತ್ರವಾದ ಬ್ರೇಕಿಂಗ್ ನ್ಯೂಸ್ ಗಳನ್ನು ಕೊಡುತ್ತಾ ಇದು ನಮ್ಮಲ್ಲೇ ಮೊದಲು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾ ಹೊಸತನದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕುತ್ತದೆ. ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಕತ್ತೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ವಿಭಿನ್ನ ಮಾದರಿಯ ಮತಪ್ರಚಾರಗಳನ್ನೂ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.
ತರುಣಿಯೊಬ್ಬಳು ಯಾರಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲದ ಹೊಸ ವಿನ್ಯಾಸದ ಕಿವಿಯೋಲೆಯನ್ನೋ, ಕೊರಳಹಾರವನ್ನೋ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಸಭೆ, ಸಮಾರಂಭಗಳಲ್ಲಿ ದೃಷ್ಟಿಗೆ ಕೇಂದ್ರಬಿಂದುವಾಗುತ್ತಾಳೆ. ಹೆಂಗಸೊಬ್ಬಳು ತನ್ನ ಕುಪ್ಪಸದ ಹಿಂದೆ ಚಿತ್ರ ವಿಚಿತ್ರ ಕಿಟಕಿಗಳನ್ನು, ಕಿಂಡಿಗಳನ್ನು ವಿನ್ಯಾಸಗೊಳಿಸಿ ಗೊಂಡೆ, ಕುಚ್ಚುಗಳನ್ನು ನೇತಾಡಿಸುತ್ತಾ ಬೆನ್ನ ಹಿಂದಿನ ಮೆಚ್ಚುಗೆಯ ನೋಟಕ್ಕೆ ಆಹಾರವಾಗುತ್ತಾಳೆ.


ಆದ್ದರಿಂದ ಈ ಬದಲಾವಣೆಯ ಹಪಹಪಿಸುವಿಕೆ, ಆಗ್ರಹಗಳು ಇಂದು ನಿನ್ನೆಯದಲ್ಲ. ಹೊಸತನ್ನ ಕೊಡುವ ಕಾತರ, ತುಡಿತಗಳು ಎಲ್ಲ ರಂಗದಲ್ಲೂ ಇವೆ. ಮೊದಲಿನ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯವಾದ ಬರವಣಿಗೆ ಸಾಹಿತ್ಯಗಳು ಮಾಯವಾಗಿ ಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕೊಂದು ನಾವೀನ್ಯತೆಯ ಶೈಲಿ ಬಂದಿದೆ. ಈಗಿನ ಯುವ ಬರಹಗಾರರಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು. ಛಂದಸ್ಸು, ವ್ಯಾಕರಣ ಯಾವುದೂ ಇಲ್ಲದ ಕವನ, ಹನಿಗಳು ಬಂದಿವೆ. ಕೊನೆಗೆ ಪ್ರಾಸ ಒಂದಿದ್ದರೆ ಆಯಿತು. ಆದ್ದರಿಂದ ಆದಿಕವಿಗಳ ಹಳೆಗನ್ನಡ ಕಾವ್ಯದಿಂದ ತೊಡಗಿ ನಾವು ಇಂಥದ್ದೇ ಎಂದು ಗುರುತಿಸಲಾಗದ ನವ್ಯಕವನಗಳ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದೇವೆ.


ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಒಳಿತಾಗುವ, ಮೂಲಕ್ಕೆ ತೊಡಕಾಗದೆ ಯಾವುದೇ ಪ್ರಾಕಾರಗಳ ಸಂಶೋಧನೆ ಹಾಗೂ ಹೊಸ ಪ್ರಯೋಗಗಳು ಬೆಳವಣಿಗೆ ಹಾಗೂ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ ಪೂರಕವಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಆದರೆ ಕೇವಲ ತನ್ನನ್ನು ಗುರುತಿಸಬೇಕು ಹಾಗೂ ಬಹುಬೇಗ ಪ್ರಸಿದ್ಧಿಗೆ ಬರಬೇಕೆಂಬ ಹುಚ್ಚು ಹಂಬಲಗಳಿಂದ ಮಾಡುವ ಅನಾರೋಗ್ಯಕರ ಬದಲಾವಣೆಗಳು, ಅಪಾಯಕಾರೀ ಸಂಶೋಧನೆಗಳು ಹಾಗೂ ಅವುಗಳ ಪ್ರಯೋಗ ಪರಿಸರಕ್ಕೆ ಮಾರಕವಾಗಬಹುದು.
ವಿಜ್ಞಾನಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟಂತೆ ಅಣು ಹಾಗೂ ರಾಸಾಯನಿಕ ಅಸ್ತ್ರಗಳ ಸಂಶೋಧನೆ ಒಳ್ಳೆಯದೇ. ಆದರೆ ಪ್ರಯೋಗದಿಂದ ಮಾತ್ರ ಪರಿಣಾಮ ಘೋರ. ಕೇವಲ ವಿಜ್ಞಾನ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಎಲ್ಲ ವಿಭಾಗಗಳಿಗೂ ಈ ಮಾತು ಅನ್ವಯಿಸುತ್ತದೆ.


ಯಾವುದೇ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಭಿನ್ನತೆಯ ಹಾದಿ ತುಳಿಯುವುದು ಅಷ್ಟು ಸುಲಭವಲ್ಲ. ಮೊದಲು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿದಂತೆ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಅಥವಾ ಪುರಾಣದ ಕಥಾನಕದ ಪಾತ್ರಗಳನ್ನು ಈಗಿನ ಕಾಲದ ಜೀವನಕ್ರಮ ಮತ್ತು ವಿಧಾನಗಳ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯಲ್ಲಿ ವಿಮರ್ಶಿಸಹೊರಟರೆ ಸಮಂಜಸವೆನಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ಯುಗಾಂತರದ ಹಿಂದೆ ಇದ್ದ ‘ನಿಯೋಗ’ ಪದ್ಧತಿಯನ್ನು ಈ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಅವಹೇಳನಕಾರಿಯಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸುವುದು ಅಷ್ಟೊಂದು ಸಮಂಜಸ ಎನಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಆ ಪದ್ಧತಿ ‘ಅನಾಗರಿಕ’ವೇ ಆಗಿರಬಹುದು. ಆದರೆ ಆ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಅದು ಪ್ರಸ್ತುತವೇ ಆಗಿತ್ತು ಎಂಬುದು ಎಲ್ಲರೂ ಒಪ್ಪುವ ಮಾತು. ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ವಿಜ್ಞಾನ ಮುಂದುವರಿಯಲಿಲ್ಲ ಎಂಬುದರಿಂದ ನಿಯೋಗ ಪದ್ಧತಿಯಿಂದ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಗರ್ಭದಾನವು ಈಗ ಪರಿಷ್ಕೃತಗೊಂಡು Sperm Donate (ವೀರ್ಯದಾನ) ಎಂಬ ಹೆಸರಿನಿಂದ ಕರೆಯಲ್ಪಡುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅಂದಿನ ನಿಯೋಗ ಪದ್ಧತಿಯನ್ನು ಈ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಭಿನ್ನ ದೃಷ್ಟಿಕೋನದಿಂದ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದವರೆಲ್ಲಾ ಈಗಿನ ಪದ್ಧತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಮೌನವಾಗಿದ್ದಾರೆ


ಪೌರಾಣಿಕ ಪಾತ್ರಗಳಿಗೆ ವರ್ತಮಾನದ ಜೀವನಕ್ರಮಗಳ ಲೇಪನವನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಚಿತ್ರಿಸುವುದು ಈಗ ಒಂದು ಪಿಡುಗಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಬರಹಗಾರರು, ನಟರು, ರಂಗ ಕಲಾವಿದರು ಹೊಸತನದ ಸೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಅಗ್ಗದ ಜನಪ್ರಿಯತೆಗೆ ಜೋತುಬಿದ್ದು ಮೂಲದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲದ್ದನ್ನು ತಮ್ಮದೇ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನವೆಂಬಂತೆ ರಂಗದಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಬರಹದಲ್ಲಿ ಪ್ರಸ್ತುತಪಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇದು ತುಂಬಾ ಅಪಾಯಕಾರಿ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಇದೇ ನೈಜಕಥೆ ಎಂದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವ ಅಪಾಯವಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಮೂಲಕಥೆಯಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲದ್ದನ್ನು ತಂದು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುವ ಮೊದಲು ಅಥವಾ ಕೃತಿ ರಚಿಸುವಾಗ “ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಕಾಲ್ಪನಿಕ ದೃಶ್ಯಗಳನ್ನು ಸೇರಿಸಿ ಕಥೆ ಹೆಣೆಯಲಾಗಿದೆ’’ ಎಂಬ ಸೂಚನೆಯನ್ನು ನೀಡುವುದು ಉತ್ತಮ.


ಒಬ್ಬರಿಗೆ ಕರ್ಣನ ಬಗ್ಗೆ ವಿಪರೀತ ಮರುಕ ಹುಟ್ಟಿ ಕಥೆಯನ್ನು ವಿರೂಪಗೊಳಿಸಿ ಕರ್ಣನ ಪರವಾಗಿ ಚಿತ್ರಣ ಕೊಡಬಹುದು. ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಗೆ ಕುಂತಿಯ ಮನದಾಳದ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯಬೇಕೆಂದು ಅನಿಸಿ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಮೂಲಕಥೆಯಲ್ಲಿ ಕುಂತಿಯ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲದ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ತುರುಕಿ ಈ ಕಾಲಕ್ಕನುಗುಣವಾಗಿ ಪಾತ್ರಚಿತ್ರಣ ಮಾಡಬಹುದು. ಇನ್ನೊಬ್ಬರು ದ್ರೌಪದಿಯ ಬಗ್ಗೆ, ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಟ್ಟೆ ಕಟ್ಟಿದ ಗಾಂಧಾರಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಮರುಕ ಹುಟ್ಟಿ ಪುರಾಣದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲದ್ದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಸ್ತ್ರೀಶೋಷಣೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾ ಪ್ರಸ್ತುತಪಡಿಸಬಹುದು. ಮಗದೊಬ್ಬರಿಗೆ ಅಂಬೆಯ ನೋವಿನ ಬಗ್ಗೆ ಅತೀವ ಹೃದಯಮಿಡಿತವಿದ್ದು ಅಂಬೆಯಾಗಿ ಈ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಮಾತನಾಡುವಂತೆ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಿ ಬರೆಯಬಹುದು. ಆದರೆ ಅದು ಸಾಹಿತ್ಯವಿರಲಿ ಅಥವಾ ಪ್ರದರ್ಶನವಿರಲಿ ಇಂತಹಾ ಎಷ್ಟೋ ಲೇಖನಗಳಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಪ್ರದರ್ಶನಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ಸೇರಿಸಿ ಕಥೆ ಹೆಣೆಯಲಾಗಿದೆ ಎಂಬುದರ ಉಲ್ಲೇಖವಿರದಿದ್ದರೆ ಅದು ಆಕ್ಷೇಪಾರ್ಹ.


ರಂಗಕಲೆಗಳಿರಲಿ ಅಥವಾ ಸಾಹಿತ್ಯವೇ ಇರಲಿ ಮೂಲಕಥೆಗೆ ಚ್ಯುತಿಬರದಂತೆ ಪ್ರಸ್ತುತಪಡಿಸುವುದು ಮುಖ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ತಾನು ನಡೆದದ್ದೇ ದಾರಿ ಎಂಬಂತೆ ಆಗುತ್ತದೆ.
ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಭಾರತೀಯ ರಂಗಕಲೆಯ ಕಲಾವಿದರೊಬ್ಬರು ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ ‘‘ಯಾವುದು ಸರಿ, ಯಾವುದು ತಪ್ಪು ಎಂಬುದನ್ನು ತನ್ನ ಮಿತಿಯೊಳಗೆ ವಿಮರ್ಶಿಸಲು ಕೆಲವು ಕಲಾವಿದರಲ್ಲಿ ಅರಿವಿನ ಕೊರತೆಯಿರುವುದು ನಿಜ. ಆದರೆ ಎಲ್ಲರೂ ಹಾಗೆಂದು ಅರ್ಥವಲ್ಲ. ಅಂತಹಾ ಕಲಾವಿದರಲ್ಲಿ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದಾಗ ‘ನನ್ನ ದೇವಿಯ ಪಾತ್ರ ಹೀಗೆ, ನನ್ನ ಇಂದ್ರಜಿತು ಹೀಗೆ, ನನ್ನ ಮುಖವರ್ಣಿಕೆ ಹೀಗೆ’ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆಯೇ ವಿನಃ ಈ ರಂಗಕಲೆಯ ದೇವಿ, ಇಂದ್ರಜಿತು ಪಾತ್ರಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೀಗೆ ಎಂದು ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ’’ ಎಂದು ಹೇಳಿದರು. ಅಕ್ಷರಶಃ ಸತ್ಯವನ್ನೇ ಅವರು ಅಂದು ಹೇಳಿದ್ದರು.

ಕೃಷಿಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡ ರಕ್ತರಾತ್ರಿಯ ಅಶ್ವತ್ಥಾಮ ಖ್ಯಾತಿಯ ಗುಂಡಿಮಜಲು

ತೆಂಕುತಿಟ್ಟಿನ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಪುಂಡುವೇಷಧಾರಿಗಳಲ್ಲಿ ಗುಂಡಿಮಜಲು ಒಬ್ಬರು. ಮಿತ್ರರು, ಸಹಕಲಾವಿದರು, ಕಲಾಭಿಮಾನಿಗಳು ಇವರನ್ನು ಗುಂಡಿಮಜಲು ಗೋಪಣ್ಣ ಎಂದೇ ಕರೆದರೂ ಇವರ ಪೂರ್ತಿ ಹೆಸರು ಗುಂಡಿಮಜಲು ಗೋಪಾಲಕೃಷ್ಣ ಭಟ್. 1959 ನವೆಂಬರ್ 5ರಂದು ಬಂಟ್ವಾಳ ತಾಲೂಕು, ಬೋಳಂತೂರು ಗ್ರಾಮದ ಗುಂಡಿಮಜಲು ಎಂಬಲ್ಲಿ ಇವರ ಜನನ. ಗುಂಡಿಮಜಲು ಸುಬ್ರಾಯ ಭಟ್, ವೆಂಕಟೇಶ್ವರೀ ಅಮ್ಮ ದಂಪತಿಗಳ ಏಳು ಮಂದಿ ಪುತ್ರರಲ್ಲಿ ಇವರು 5ನೇಯವರು. ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಮತ್ತು ಹೈಸ್ಕೂಲ್ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ ಸುರಿಬೈಲು ಮತ್ತು ಬೋಳಂತೂರು ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ. ಎಳವೆಯಲ್ಲೇ ಯಕ್ಷಗಾನಾಸಕ್ತಿ. ಬಹಳ ದೂರದ ವರೆಗೆ ನಡೆದುಕೊಂಡೇ ಸಾಗಿ ಆಟಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರಂತೆ.

ಶಾಲಾ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯಾಗಿದ್ದಾಗ ವಿಟ್ಲ ರಾಮಯ್ಯ ರೈಗಳಿಂದ ಯಕ್ಷಗಾನ ಹೆಜ್ಜೆಗಾರಿಕೆಯನ್ನು ಕಲಿತಿದ್ದರು. ನಂತರ ಶ್ರೀ ಧರ್ಮಸ್ಥಳ ಲಲಿತ ಕಲಾ ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀ ಪಡ್ರೆ ಚಂದು ಅವರಿಂದ ನಾಟ್ಯ ಕಲಿತರು (ಎರಡನೇ ಬ್ಯಾಚ್). ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ ಗೇರುಕಟ್ಟೆ ಗಂಗಯ್ಯ ಶೆಟ್ಟಿ, ಉಮೇಶ ಹೆಬ್ಬಾರ್, ಬೆಳಾಲು ಲಕ್ಷ್ಮಣ ಗೌಡ ಮೊದಲಾದವರು ಇವರ ಸಹಪಾಠಿಗಳಾಗಿದ್ದರು. ನಾಟ್ಯಾರ್ಜನೆಯ ಬಳಿಕ ಸೊರ್ನಾಡು ವಿಶ್ವನಾಥ ಶೆಟ್ಟರ ಸಂಚಾಲಕತ್ವದ ಸೊರ್ನಾಡು ಮೇಳದಲ್ಲಿ 1 ವರುಷ ತಿರುಗಾಟ ನಡೆಸಿ, ಮತ್ತೆ ಕಟೀಲು ಮೇಳವನ್ನು ಸೇರಿಕೊಂಡರು.


ಶ್ರೀ ಬಲಿಪರು ಆಗ ಕಟೀಲು 2ನೇ ಮೇಳದ ಪ್ರಧಾನ ಭಾಗವತರಾಗಿದ್ದರು. ಕೋಡಂಗಿ, ಬಾಲಗೋಪಾಲರು, ಪೀಠಿಕಾ ಸ್ತ್ರೀವೇಷಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾ ಹಂತ ಹಂತವಾಗಿ ಬೆಳೆದು ಕಲಾವಿದನಾಗಿ ರೂಪುಗೊಂಡವರು ಶ್ರೀ ಗುಂಡಿಮಜಲು ಗೋಪಾಲಕೃಷ್ಣ ಭಟ್. ಪೆರುವಾಯಿ, ಅರುವ, ರೆಂಜಾಳ, ಶೀನಪ್ಪ ರೈ, ಮಂಕುಡೆ ಸಂಜೀವ ಶೆಟ್ಟಿ, ಕುಟ್ಯಪ್ಪು, ಕುಂಞಕಣ್ಣ ಮಣಿಯಾಣಿ ಮೊದಲಾದ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಕಲಾವಿದರ ಒಡನಾಟವೂ ಇವರಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿತ್ತು. ಮಳೆಗಾಲ ಶ್ರೀ ಬಲಿಪ ನಾರಾಯಣ ಭಾಗವತರ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದು ಗುಂಡಿಮಜಲು ಅವರು ಪುರಾಣ ಪ್ರಸಂಗಗಳ ನಡೆ, ವೇಷಗಳ ಸ್ವಭಾವ, ಚಿತ್ರಣಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮಾಹಿತಿ ಪಡೆದುಕೊಂಡರು. ಬಲಿಪರು ನನ್ನನ್ನು ತಿದ್ದಿತೀಡಿದರು ಎಂದು ಗುಂಡಿಮಜಲು ಗೋಪಾಲ ಭಟ್ಟರು ಹೇಳುವ ಮೂಲಕ ಅವರಿಗೆ ಕೃತಜ್ಞತೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಬಲಿಪರ ಜತೆ 5 ವರ್ಷ ತಿರುಗಾಟ ನಡೆಸಿ, ಇರಾ ಗೋಪಾಲಕೃಷ್ಣ ಭಾಗವತರ ಜತೆ ಕಟೀಲು 1ನೇ ಮೇಳದಲ್ಲಿ 1 ವರ್ಷ ತಿರುಗಾಟ, ಮತ್ತೆ ಬಲಿಪರ ಜತೆ 6 ವರ್ಷ ಕಟೀಲು ಮೇಳದಲ್ಲಿ ಕಲಾಸೇವೆಯನ್ನು ಮಾಡಿದರು. ಮತ್ತೆ 3 ವರ್ಷ ಕುರಿಯ ಶ್ರೀ ಗಣಪತಿ ಶಾಸ್ತ್ರಿಯವರ ಜತೆ 3ನೇ ಮೇಳದಲ್ಲಿ ವ್ಯವಸಾಯ ಮಾಡಿದರು. ನಾನು ಕಲಾವಿದನಾಗಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ಬಲಿಪ ಭಾಗವತರು ಮತ್ತು ಸಹಕಲಾವಿದರೇ ಕಾರಣರು. ಅವರೇ ನನ್ನನ್ನು ರಂಗದಲ್ಲಿ ಮೆರೆಯುವಂತೆ ಮಾಡಿದವರು ಎಂದು ಕೃತಜ್ಞತೆಯಿಂದ ಹೇಳುವ ಗುಂಡಿಮಜಲು, ಅಭಿಮನ್ಯು, ಚಂಡಮುಂಡರು, ಕುಶ, ಬಭ್ರುವಾಹನ ಮೊದಲಾದ ಪಾತ್ರಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾ ಪ್ರಸಿದ್ಧರಾದರು.

ಬಲಿಪ ನಾರಾಯಣ ಭಾಗವತರು ಬರೆದ ಪ್ರಸಂಗ- ರಕ್ತರಾತ್ರಿ (ಚಾಲ್ತಿಯಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ) ಮೊದಲ ಪ್ರಯೋಗ ನಡೆದದ್ದು ಕಿನ್ನಿಗೋಳಿ ಬಸ್ ನಿಲ್ದಾಣದ ಸಮೀಪ. ಅಶ್ವತ್ಥಾಮನಾಗಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡರು ಗುಂಡಿಮಜಲು ಗೋಪಾಲಣ್ಣ. ಆಗ ನೆಲದ ರಂಗಸ್ಥಳ. ಅಶ್ವತ್ಥಾಮನ ಪಾತ್ರಕ್ಕೊಂದು ರೂಪು ಕೊಟ್ಟು ಪ್ರಚಂಡನಾಗಿ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಸೂರೆಗೊಂಡರು. ಸಂತೋಷಗೊಂಡ ಬಲಿಪ ಭಾಗವತರು ಇವನಿಂದ ಯಾವ ವೇಷವನ್ನೂ ಮಾಡಿಸಬಹುದು ಎಂದು ಹೇಳಿದರಂತೆ. ತೆಂಕಿನ ಪುಂಡುವೇಷಗಳಿಗೆ, ಕಲಾವಿದರಿಗೆ ಇವರೊಬ್ಬ ಮಾದರಿಯಾಗಬಲ್ಲ ಕಲಾವಿದ.

ಮೇಳದ ತಿರುಗಾಟದಿಂದ ನಿವೃತ್ತರಾಗಿ ಈಗ ಅತಿಥಿ ಕಲಾವಿದರಾಗಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಕೃಷಿಕ ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದ ಗುಂಡಿಮಜಲು ಗೋಪಾಲಕೃಷ್ಣ ಭಟ್ಟರು ಉತ್ತಮ ಕೃಷಿಕರೂ ಹೌದು. ರಂಗಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಕಸುಬು ಮಾಡಿದಂತೆ ತನ್ನ ಹೊಲ, ತೋಟಗಳಲ್ಲೂ ಚೆನ್ನಾಗಿ ದುಡಿಯುತ್ತಾರೆ. ಶ್ರಮಜೀವಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಪತಿಯ ಮನವರಿತು ನಡೆಯುವ ಪತ್ನಿ ಶ್ರೀಮತಿ ಲತಾ ಗೋಪಾಲಕೃಷ್ಣ ಭಟ್ ಮತ್ತು ಪುತ್ರ ಸುಚೇತ್ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಸುಖೀಸಂಸಾರ ಗುಂಡಿಮಜಲು ಅವರದು. (ಪುತ್ರ ಸುಚೇತ್ ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ). ಸಾಧಕರಾದ ಶ್ರೀ ಗುಂಡಿಮಜಲು ಅವರಿಗೆ ‘ಸರ್ಪಂಗಳ ಪ್ರಶಸ್ತಿ’ ಒಲಿಯಿತು ು

ಲೇಖನ: ರವಿಶಂಕರ ವಳಕ್ಕುಂಜ

ಸಾಹಿತಿಯೂ ಅರ್ಥಧಾರಿಯೂ – ರಾಧಾಕೃಷ್ಣ ಕಲ್ಚಾರ್

ಓದಿದ್ದು ಕನ್ನಡ ಎಂ. ಎ , ಸ್ನಾತಕೋತ್ತರ ಪದವಿ. ವೃತ್ತಿ ಆರಂಭಿಸಿದ್ದು ಪತ್ರಕರ್ತನಾಗಿ. ಆಮೇಲೆ ವೃತ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಔನ್ನತ್ಯವನ್ನು ಕಂಡದ್ದು ಸರಕಾರೀ ಕಾಲೇಜಿನ ಉಪನ್ಯಾಸಕನಾಗಿ. ಆದರೆ ಇದು ಅಷ್ಟಕ್ಕೇ ನಿಲ್ಲುವುದಿಲ್ಲ. ಪ್ರಮುಖ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಅಂಕಣಕಾರರಾಗಿ, ಸಾಹಿತಿಯಾಗಿ,  ವಿಮರ್ಶಕನಾಗಿ ,  ಪ್ರವಚನ ಮತ್ತು ಭಾಷಣಕಾರರಾಗಿ ಹೀಗೆ  ಹತ್ತು ಹಲವು ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿದ ಮಹನೀಯರಿವರು. ಆದರೆ ಇದೆಲ್ಲಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಜನರಿಗೆ ಹತ್ತಿರವಾದದ್ದು ಯಕ್ಷಗಾನ ತಾಳಮದ್ದಳೆಯ ಪ್ರಮುಖ ಅರ್ಥಧಾರಿಯಾಗಿ. ಇಷ್ಟು ಹೇಳಿದ ಮೇಲೆ ಅವರ ಹೆಸರನ್ನು ಹೇಳುವ ಅಗತ್ಯವೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರು ಯಾರೆಂದು ಎಲ್ಲರೂ ಊಹಿಸಿರುತ್ತೀರಿ.  ಹಲವು ರಂಗಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಭುತ್ವ ಸಾಧಿಸಿ ಅದರಲ್ಲಿ ಪ್ರಖ್ಯಾತಿಯನ್ನು ಪಡೆಯುವ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ವಿರಳ. ಅಂತಹ ಮಹಾನುಭಾವರಲ್ಲೊಬ್ಬರು  ಶ್ರೀ ರಾಧಾಕೃಷ್ಣ ಕಲ್ಚಾರ್.                  
ಇವರನ್ನು ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಡುವ ಅಗತ್ಯ ಇಲ್ಲ .  ಮಂಗಳೂರು ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರಥಮ Rank ನೊಂದಿಗೆ ಕನ್ನಡ ಎಂ.ಎ. ಪದವಿಯನ್ನು ಗಳಿಸಿದವರು. ಪತ್ರಿಕಾ ಸಂಪಾದಕರೂ ಆದರು. ಆಮೇಲೆ ಸರಕಾರಿ ಉದ್ಯೋಗ ಕೈಬೀಸಿ ಕರೆಯಿತು. ಜೊತೆಗೆ ಸಾಹಿತಿಯಾಗಿ ಹಲವಾರು ಲೇಖನ ಅಂಕಣಗಳನ್ನು ಬರೆದು ಅಲ್ಲಿಯೂ ತನ್ನ ಛಾಪನ್ನು ಮೂಡಿಸಿದರು.     ‘ಕೂಡುಮನೆ’ ಎಂಬ ಕಾದಂಬರಿ, ‘ಮೂಡಂಬೈಲು ಗೋಪಾಲಕೃಷ್ಣ ಶಾಸ್ತ್ರಿ’ಯವರ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆದ ಪರಿಚಯಾತ್ಮಕ ಗ್ರಂಥ, ‘ಅವರವರ ದಾರಿ’ ಎಂಬ ಕಥಾಸಂಕಲನ, ಪರಕಾಯ ಪ್ರವೇಶ, ಆಲೋಚನ ಇವುಗಳು ಇವರ ಪ್ರಕಟಿತ ಕೃತಿಗಳು.     

ತಾಳಮದ್ದಳೆ ರಂಗ ಕೈ ಬೀಸಿ ಕರೆದಾಗ ತಾನೊಲ್ಲೆ ಎನ್ನಲಿಲ್ಲ. ತಾಳಮದ್ದಳೆ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿಯೂ ಸಕ್ರಿಯವಾಗಿ ಭಾಗವಹಿಸಲು ಮನಮಾಡಿದರು. ಮುಂದಿನದ್ದು ಇತಿಹಾಸ. ತಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ಗೊತ್ತೇ ಇದೆ. ಮಾತಿಗಿಳಿದಾಗ ಎಷ್ಟೂ ಮಾತನಾಡುವ ಕಲ್ಚಾರರು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ವಾಚಾಳಿಯಾಗಿ ಕಂಡರೂ ಕೆಲವೊಂದು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಚುಟುಕಾಗಿ ಉತ್ತರಿಸುವುದೂ ಉಂಟು. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನಗುವೇ ಉತ್ತರವಾಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ.   ಉದ್ಯೋಗ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಎದುರಾದಾಗ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಉಪಸಂಪಾದಕನಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದೆ ಎಂದು ಅವರು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.  ಒಂದೆರಡು ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಉಪಸಂಪಾದಕನಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ ನಂತರ  ಅರ್ಹತೆಯ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಸರಕಾರೀ ಉಪನ್ಯಾಸಕ ಹುದ್ದೆ ಕೈ ಬೀಸಿ ಕರೆಯಿತು.

ಸುಮಾರು ೨೧ ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಉಪನ್ಯಾಸಕನಾಗಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿ ಆಮೇಲೆ ಸ್ವಯಂ ನಿವೃತ್ತಿ ಪಡೆದುಕೊಂಡರು.  ಯಕ್ಷಗಾನವನ್ನು  ಹವ್ಯಾಸವಾಗಿಯೇ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆಯೇ ಹೊರತು ಅದನ್ನೊಂದು ವೃತ್ತಿಯಾಗಿ ಭಾವಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ತಾಳಮದ್ದಳೆಯ ಭಾಗವಹಿಸುವಿಕೆಯಿಂದ ನನ್ನ ಉಪನ್ಯಾಸಕ ವೃತ್ತಿಗೆ ತೊಂದರೆಯಾಗದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ನಿವೃತ್ತಿಗೂ ತಾಳಮದ್ದಳೆಯ ಭಾಗವಹಿಸುವಿಕೆಗೂ ಸಂಬಂಧವಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಿವೃತ್ತನಾದ ಮೇಲೆ ಹೆಚ್ಚು ಸ್ವತಂತ್ರನಾದುದರಿಂದ ತಾಳಮದ್ದಳೆಯ ಭಾಗವಹಿಸುವಿಕೆಗೆ ಅನುಕೂಲವಾದದ್ದು ಸತ್ಯ. ತಾಳಮದ್ದಳೆಯ ಅರ್ಥಗಾರಿಕೆ ತಾಳಮದ್ದಳೆಯ ತಿಳುವಳಿಕೆಗಳಿಂದ ಉಪನ್ಯಾಸಕ ವೃತ್ತಿಗೆ ತುಂಬಾ ಸಹಾಯವಾಯಿತು ಎಂದು ರಾಧಾಕೃಷ್ಣ ಕಲ್ಚಾರರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.

ಪರಂಪರೆಯಿಂದ ಇವರ ಹಿರಿಯರಾರೂ ಕಲಾವಿದರಲ್ಲ. ಅದರೂ ಇವರಲ್ಲಿದ್ದ ಆಸಕ್ತಿ ಅವರೊನ್ನೊಬ್ಬ ತಾಳಮದ್ದಳೆಯ ಸಮರ್ಥ ಅರ್ಥಧಾರಿಯನ್ನಾಗಿ ರೂಪಿಸಿತು. ಒಂದೊಮ್ಮೆ ನಾನು ಅರ್ಥಧಾರಿ ಆಗದೆ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ಬಹುಶಃ ಸಾಹಿತ್ಯ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಸಕ್ರಿಯನಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದೆನೋ ಏನೋ? ಹಾಗೆಂದು ನಾನು ಬರವಣಿಗೆಯಿಂದ ವಿಮುಖನಾಗಿಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳುವ ಕಲ್ಚಾರರು  ತುಷಾರದಲ್ಲಿ ‘ವಿಲಿಯ ಉಯ್ಯಾಲೆ’ ಉತ್ಥಾನ ಮಾಸಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ‘ಪರಕಾಯ ಪ್ರವೇಶ’  ತರಂಗದಲ್ಲಿ ‘ಬಿಂಬ-ಪ್ರತಿಬಿಂಬ’ ಎಂಬ ಅಂಕಣ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.  ಸಾಂದರ್ಭಿಕವಾಗಿ ಹಲವು ಪತ್ರಿಕೆಗಳಿಗೆ ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.   ಯಕ್ಷಗಾನ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಿಗೂ ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.  ಯಕ್ಷಗಾನಕ್ಕೆ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಪಠ್ಯಪುಸ್ತಕ ರಚನೆ ಆಗಬೇಕೆಂಬ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ರಚನೆಯಾದ ಸಮಿತಿಯಲ್ಲಿ  ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಮತ್ತು ಪ್ರೌಢ ಹಂತದ ಎರಡು ಸಮಿತಿಗಳು. ಅದರಲ್ಲಿ ಕಲ್ಚಾರರು ಪ್ರೌಢ ಹಂತದ ಸಮಿತಿಯ ಸದಸ್ಯ.  

” ನಾನು ಯಕ್ಷಗಾನಕ್ಕೆ ಪಾದಾರ್ಪಣೆ ಮಾಡುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಯಕ್ಷಗಾನಕ್ಕೆ ದೊಡ್ಡ ಪಾಠಶಾಲೆಯ ಹಾಗೆ ಇದ್ದುದೇ ಈ ಯಕ್ಷಗಾನದ ಸಂಘಗಳು. ನಾನು ಯಕ್ಷಗಾನ ಕಲಾವಿದನಾಗಿ ರೂಪುಗೊಳ್ಳಲು ಸಂಘಗಳ ಕೊಡುಗೆ ತುಂಬ ದೊಡ್ಡದು. ಈಗಲೂ ಒಂದು ಸಂಘದ ಸದಸ್ಯನಾಗಿಯೇ ಇದ್ದೇನೆ” ಎಂದು ರಾಧಾಕೃಷ್ಣ ಕಲ್ಚಾರರು ಎಂದು ವಿನಯದಿಂದ ನುಡಿಯುತ್ತಾರೆ.  ವೇದಿಕೆಗೆ ಒಪ್ಪುವ ಹಾಗೆ ಸಹಜವಾದ ಅಂಗಾಂಗ ಚಲನೆಗಳು, ಮುಖಭಾವಗಳು ಇತ್ಯಾದಿ ಅಭಿನಯಗಳು ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿಯೇ ಇರುತ್ತವೆ. ಇಂತಹಾ ಅಭಿನಯಗಳು ವಿಪರೀತಕ್ಕೆ ಹೋಗದಂತೆ ತಾಳಮದ್ದಳೆ ಕಲಾವಿದರಲ್ಲಿ ಇರಬೇಕೆಂದು ಅವರ ಅಭಿಪ್ರಾಯ. 

‘ಅಗತ್ಯವಿದ್ದಲ್ಲಿ ವಾದ ಮಾಡಬೇಕು. ವಾದಕ್ಕಾಗಿ ವಾದವಲ್ಲ. ವಾದವೇ ಮುಖ್ಯವಲ್ಲ. ಆದರೆ ವಾದವೂ ಮುಖ್ಯವೇ. ವಾದವು ಪಾತ್ರದ ಒಂದು ಅಂಗವಾಗಿದ್ದರೆ ಮಾತ್ರ. ಭಾವುಕ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳಿಗೆ ವಾದ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಬಂತು ಅಂತಾದರೆ ಪಾತ್ರಶಿಲ್ಪವನ್ನು ಒಡೆದ ಹಾಗೆ’ ಎಂಬುದು ಕಲ್ಚಾರರ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಅನಿಸಿಕೆ. ಸ್ವಯಂ ನಿವೃತ್ತ್ತಿ ಯಾಕೆ ಪಡೆದಿರಿ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ  “ಸ್ವಯಂ ನಿವೃತ್ತಿ ಪಡೆಯಲು ಕಾರಣ ನನ್ನ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ, ಸಮಯಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲು. ಯಾಕೆಂದರೆ ನಿರ್ಬಂಧಗಳೊಳಗೆ ಬದುಕುವುದು ನನಗೆ ಪ್ರಿಯವಲ್ಲ.

ಆದರೆ ನಿವೃತ್ತಿ ಪಡೆದ ಮೇಲೆ ತಾಳಮದ್ದಳೆಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸುವಿಕೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ. ಭವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ತಾಳಮದ್ದಳೆಗಳ ಭಾಗವಹಿಸುವಿಕೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ನನ್ನ ಸಮಯವನ್ನು ಉಪಯುಕ್ತವಾಗಿಯೇ ಕಳೆಯಬಲ್ಲೆ ಎಂಬ ವಿಶ್ವಾಸವಿದೆ. ನಾನು ಉಪನ್ಯಾಸಕನಾಗಿ ಮುಂದುವರಿದಿದ್ದರೆ ಪ್ರಾಂಶುಪಾಲನಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಬೇಕಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಬೋಧನಾ ವೃತ್ತಿಗಿಂತ ಆಡಳಿತಾತ್ಮಕ ಹುದ್ದೆ ಆಕರ್ಷಕ ಅಂತ ಅನ್ನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಆ ಕಾರಣವೂ ಸ್ವಯಂ ನಿವೃತ್ತಿ ಪಡೆಯಲು ಒಂದು ಹಿನ್ನೆಲೆಯಾಯಿತು” ಎಂದು ರಾಧಾಕೃಷ್ಣ ಕಲ್ಚಾರರು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು.    

ಶೇಣಿ ಗೋಪಾಲಕೃಷ್ಣ ಭಟ್ಟರಿಂದ ಪ್ರಭಾವಿತರಾಗಿದ್ದ ಕಲ್ಚಾರರು ತೆಕ್ಕಟ್ಟೆ ಆನಂದ ಮಾಸ್ತರ್ , ರಾಮದಾಸ ಸಾಮಗರನ್ನೂ ಮೆಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಅದಲ್ಲದೆ ನಾನೊಂದಿಗೆ ಒಡನಾಡಿದ ಮೂಡಂಬೈಲು ಗೋಪಾಲಕೃಷ್ಣ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು, ಪ್ರಭಾಕರ ಜೋಶಿಯವರು, ಕುಂಬಳೆಯವರು, ಶಂಭುಶರ್ಮರು ಮೊದಲಾದವರು  ತುಂಬಾ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿದವರು. ಎಲ್ಲ ಹಿಂದಿನ ಕಲಾವಿದರಿಗೆ, ಅರ್ಥಧಾರಿಗಳಿಗೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಕೃತಜ್ಞರಾಗಿರಬೇಕು. ನಾವು ಮಾತನಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಇಂತಹಾ ಒಂದು ವೇದಿಕೆಯನ್ನು ತುಂಬಾ ಸುಸಜ್ಜಿತವಾಗಿ ಪರಿಷ್ಕರಿಸಿಕೊಟ್ಟವರು ಅವರು.

ಈಗ ನನ್ನ ಜೊತೆ ಒಡನಾಡುವ ಎಲ್ಲ ಅರ್ಥಧಾರಿಗಳನ್ನೂ ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಅವರ ಅಭಿಪ್ರಾಯ.   ಸ್ನಾತಕೋತ್ತರ ಪದವೀಧರರಾದ ಕಲ್ಚಾರರು ಕನ್ನಡ, ಸಾಹಿತ್ಯ, ಛಂದಸ್ಸುಗಳಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಹಿಡಿತ, ಪ್ರಭುತ್ವವನ್ನು ಸಾಧಿಸಿದವರು. ಕೆಲವೇ ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಮಿನಿ ಷಟ್ಪದಿಯಲ್ಲಿ ಪದ್ಯ ಹೊಸೆಯುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಇವರ ಇನ್ನೊಂದು ವಿಶೇಷತೆ .  

ಪಾತ್ರಧಾರಿಯು ವಾದದಲ್ಲಿ ತಾನು ಸೋತಾದರೂ ಪಾತ್ರವನ್ನು ಗೆಲ್ಲಿಸುವುದೇ ಅವರ ದೊಡ್ಡತನ

ರಂಗದ ಉತ್ಸಾಹವೇ ಹಾಗೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಹುಮ್ಮಸ್ಸಿನ ವಾತಾವರಣವೂ ಪೂರಕವಾದರೆ ಮತ್ತೆ ಕೇಳಬೇಕೆ? ಉತ್ತಮ ಹಿಮ್ಮೇಳ, ಮಾತನಾಡುವ ಎದುರು ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳು, ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುವ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರು ಇವೆಲ್ಲಾ ಒದಗಿಬಂದರೆ ಕಲಾವಿದನಾದವನಿಗೆ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಉತ್ಸಾಹ ಬಂದು ಬಿಡುತ್ತದೆ. ಆ ಉತ್ಸಾಹದ ಭರದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಅಷ್ಟೇನೂ ಆರೋಗ್ಯಕರವಲ್ಲದ ಚರ್ಚೆ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕಸಿವಿಸಿಯನ್ನುಂಟು ಮಾಡುವುದಂತೂ ಸತ್ಯ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅತಿ ಉತ್ಸಾಹ ಮತ್ತು ಅತಿಯಾದ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಮಾರಕವಾದಂತಹ ಫಲಿತಾಂಶಗಳನ್ನು ತಂದುಕೊಡುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಅನುಭವವೇದ್ಯ.


ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳೇನೂ ಸರ್ವಜ್ಞರಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಎಲ್ಲಾ ವಿಷಯಗಳು ತಿಳಿದಿರಬೇಕೆಂದೇನೂ ಇಲ್ಲ. ಒಟ್ಟು ಪ್ರದರ್ಶನಗಳಲ್ಲಿ ಒದಗಿ ಬಂದ ಮಾನವ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಕಲಾವಿದರಲ್ಲಿ ‘The Best’ ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ ಉತ್ತಮ ಪಾತ್ರಗಳನ್ನು ಅವರಿಗೆ ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದು ಸತ್ಯವಾದರೂ ಎಲ್ಲ ಸಂದರ್ಭಗಳನ್ನು ಈ ಅಲಿಖಿತ ನಿಯಮವನ್ನು ಪಾಲಿಸಲು ಹಲವಾರು ತೊಡಕುಗಳಿವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಎಲ್ಲರೂ ಒಪ್ಪಲೇಬೇಕು.


ಮೊದಲೇ ಹೇಳಿದಂತೆ ಯಾರೂ ಪರಿಪೂರ್ಣರಲ್ಲ ಎಂಬ ವಿಷಯವನ್ನು ಗಮನದಲ್ಲಿಟ್ಟು ವ್ಯವಹರಿಸಿದರೆ ಎಲ್ಲವೂ ಸುಗಮವಾಗಿ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಕೃಷ್ಣನ ಪಾತ್ರಧಾರಿಯು ತನ್ನ ಪಾತ್ರಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟ ಸಮಗ್ರ ಮಾಹಿತಿಗಳನ್ನೂ ಅಭ್ಯಸಿಸಿಯೇ ರಂಗಕ್ಕೆ ಬರಬೇಕೆ? ರಾವಣ, ವಾಲಿ, ಅರ್ಜುನ, ಭೀಮ ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳು ಪುರಾಣಗಳ ಇಂಚಿಂಚನ್ನೂ ಬಿಡದೆ ತನಗೆ ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟ ಮಾಹಿತಿಗಳನ್ನು ಕಲೆಹಾಕಿ ಮನನ ಮಾಡಿಕೊಂಡೇ ವೇಷ ಮಾಡುತ್ತಾರೆಯೇ? ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ ನಕಾರಾತ್ಮಕವೇ ಸರಿ. ಹಾಗಾಗಬೇಕಾದರೆ ವಿದ್ವಾಂಸರೇ ರಂಗದಲ್ಲಿ ವೇಷ ಮಾಡಬೇಕಷ್ಟೆ. ಅಷ್ಟಿಲ್ಲದಿದ್ದರು ಪ್ರಸಂಗಕ್ಕೆ ಅಗತ್ಯವಾದಷ್ಟು, ಪಾತ್ರಪೋಷಣೆಗೆ ಅಗತ್ಯವಿದ್ದಷ್ಟು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದರೂ ಸಾಕಾಗುತ್ತದೆ.


ಆದರೆ ಇಲ್ಲೊಂದು ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಸಮಸ್ಯೆಯಿದೆ. ಎದುರು ಪಾತ್ರಧಾರಿ ತಿಳುವಳಿಕೆಯುಳ್ಳವನೂ ಸಹಪಾತ್ರಧಾರಿ ದುರ್ಬಲನೂ ಆಗಿದ್ದರೆ ಮತ್ತು ಅವರೊಳಗೆ ‘ಹೊಂದಾಣಿಕೆ’ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ರಂಗದಲ್ಲಿ ‘ವಿಷಮ ಸನ್ನಿವೇಶ’ ಗಳುಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ಬಣ್ಣದ ಮನೆಯ ಮುನಿಸು ರಂಗದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಫಲಿತವಾಗುವ ಸಂದರ್ಭಗಳು ಎಷ್ಟೋ ಬಂದಿವೆ.


‘ನಾನು’ ಎಂಬ ಭಾವ ಪ್ರಕಟವಾಗಿ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಎದುರು ಪಾತ್ರಧಾರಿಯ ಬೌದ್ಧಿಕ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ತಿಳಿದೂ ತಿಳಿಯದಂತೆ ನಟಿಸಿ ಉತ್ತರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳುವುದು ಸಮಂಜಸವಲ್ಲ.


ನಿನ್ನ ದಶನಾಮಗಳನ್ನು ಹೇಳು ಎಂದೋ ಅಥವಾ ನಿನಗೆ ಹತ್ತು ಹೆಸರುಗಳು ಯಾವ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಬಂತು ಎಂದು ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಎದುರು ಪಾತ್ರಧಾರಿಯು ಅರ್ಜುನ ಪಾತ್ರಧಾರಿಯಲ್ಲಿ ಕೇಳಿದರೆ ಅಷ್ಟೆಲ್ಲವನ್ನೂ ತಿಳಿಯದ ಅರ್ಜುನ ಪಾತ್ರಧಾರಿಯು ಏನು ತಾನೇ ಮಾಡಬೇಕು? ಇಲ್ಲಿ ಪಾತ್ರಧಾರಿಯ ಜೊತೆಗೆ ಅರ್ಜುನನ ಪಾತ್ರವೂ ಸೋಲುತ್ತದೆ. ಅರ್ಜುನ ಹೆಸರು ಸ್ವತಃ ಅರ್ಜುನನಿಗೇ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ತೀರಾ ಹಾಸ್ಯಾಸ್ಪದವಾಗುತ್ತದೆ ಹಾಗೂ ಆ ರೀತಿಯ ಚಿತ್ರಣ ಇಡೀ ರಂಗದ ಸೋಲು ಎಂದೇ ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿತವಾಗುತ್ತದೆ.


‘ಕೃಷ್ಣ ಸಂಧಾನ’ದಲ್ಲಿ ಪಾಂಡವರೈವರಿಗೆ ಗ್ರಾಮಗಳನ್ನು ಕೇಳುವ ಬಗ್ಗೆ ಉಲ್ಲೇಖಿಸುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಕೂಡಾ ಈ ಐದು ಗ್ರಾಮಗಳ ಹೆಸರುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ ಎದುರು ಪಾತ್ರಧಾರಿಯನ್ನು ಪೇಚಿಗೆ ಸಿಲುಕಿಸಿದ ಘಟನೆಗಳೂ ನಡೆದಿದ್ದರೆ ಹಾಗೂ ಉದ್ದೇಶಪೂರ್ವಕವೂ ಆಗಿದ್ದರೆ ಅದು ಆಕ್ಷೇಪಾರ್ಹ. ಅಥವಾ ಎದುರು ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳಲ್ಲಿ ಆ ಪಾತ್ರವು ಧರಿಸುವ ಆಯುಧ, ರಥಗಳ ಹೆಸರುಗಳನ್ನು ಬೇಕೆಂದೇ ಪ್ರಶ್ನಿಸುವುದು. ಭೀಮನ ಗದೆಯ ಹೆಸರೋ, ರಾಮನ ಬಿಲ್ಲು, ರಾವಣನ ಖಡ್ಗ ಇತ್ಯಾದಿಗಳ ಹೆಸರುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ ಕೆಣಕುವುದು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ರಂಗದಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವ ದೃಶ್ಯಗಳಾದರೂ ಈ ಎಲ್ಲಾ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಪಾತ್ರಧಾರಿ ವಾದದಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದೆ ಎಂದು ಬೀಗಿದರೂ ಪಾತ್ರವು ಸೋಲುತ್ತದೆ. ಒಟ್ಟು ಕಥೆಯೇ ಹಾಸ್ಯಾಸ್ಪದವಾಗುತ್ತದೆ.

ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಎಲ್ಲಾ ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳಿಗೂ ಆಯುಧಗಳ, ರಥಗಳ, ನಾಮಾವಳಿಗಳ ಹೆಸರುಗಳು ತಿಳಿದಿರುವುದೇ ಆಗಿದ್ದರೂ ಬೇಕೆಂದೇ ಕೆಲವು ಇನ್ನಿತರ ಕ್ಲಿಷ್ಟಕರವಾದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳುವುದು ಸಮಂಜಸವಲ್ಲ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಸ್ವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಮೆರೆಸುವುದೇ ಮುಖ್ಯ ಉದ್ದೇಶವಾಗಿದ್ದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ರಂಗವೇ ವೇದಿಕೆಯಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದರೆ ಯಾವುದೇ ಒಂದು ವಿಷಯದ ಮೇಲೆ ಚರ್ಚಾಸ್ಪರ್ಧೆಯನ್ನು ಏರ್ಪಡಿಸಬಹುದು.


“ನೀವು ರಾಮನ ಪಾತ್ರಧಾರಿಯನ್ನು ವಾದದಲ್ಲಿ ಸೋಲಿಸಿ. ಆದರೆ ರಾಮನ ಪಾತ್ರವನ್ನು ಸೋಲಿಸಬೇಡಿ.’’
ಇದರಿಂದ ಒಟ್ಟು ಪ್ರದರ್ಶನ ಮತ್ತು ರಂಗಕ್ರಿಯೆಗಳು ಸೋಲುತ್ತವೆ. ಪಾತ್ರಧಾರಿಯಾಗಿ ನೀವೂ ಗೆಲ್ಲಿ, ಜೊತೆಗೆ ಪಾತ್ರವನ್ನೂ ಗೆಲ್ಲಿಸುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ಒಟ್ಟು ಪ್ರದರ್ಶನವನ್ನೂ ಗೆಲ್ಲಿಸಿದರೆ ಅದು ನೀವು ಈ ರಂಗಭೂಮಿಗೆ ಕೊಡುವ ದೊಡ್ಡ ಕೊಡುಗೆ.

ಬರಹ: ಯಕ್ಷರಸಿಕ, ಮಂಗಳೂರು 

ಮೌನವೆಂಬ ಅಪಾಯಕಾರಿ ವ್ಯಸನ 

ಸಪ್ತ ವ್ಯಸನಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದನ್ನಾದರೂ ಪುರುಷನಾದವನು ಹೊಂದಿರಬೇಕೆಂದು ಕೆಲವೊಂದು ವರ್ಗದ ಜನರು ಆಡುವುದನ್ನು ಕೇಳಿದ್ದೇವೆ. ಈ ಮಾತುಗಳು ಪುರುಷರು ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಆಡಿದವುಗಳೇ ಆಗಿರಬಹುದೇನೋ. ಸಪ್ತ ವ್ಯಸನಗಳು ಎಂಬ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಇತರ ವ್ಯಸನಗಳೂ, ದೌರ್ಬಲ್ಯಗಳೂ ಸೇರಿದಂತೆ ಒಂದನ್ನಾದರೂ ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿ ಇಲ್ಲದವನು ಮನುಷ್ಯನಲ್ಲ ಎಂದೋ ಅಥವಾ ದೌರ್ಬಲ್ಯಗಳಿಲ್ಲದ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಿಲ್ಲ ಎಂದೋ ವಾದಿಸುವವರು ಹಲವಾರು ಜನರಿರಬಹುದು. ವ್ಯಸನಗಳಿಲ್ಲದ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಡಿ ಎಂದು ಯಾರಾದರೂ ಹೇಳಿದರೆ ಅದು ಸಾವಿಲ್ಲದ ಮನೆಯ ಸಾಸಿವೆಕಾಳಿನಂತೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸುವವರೂ ಇರಬಹುದು. ಯಾಕೆಂದರೆ ವ್ಯಸನ ಎಂಬ ಶಬ್ದದ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನವನ್ನೇ ತಮಗೆ ತೋಚಿದಂತೆ ಬದಲಿಸಬಹುದು. ಕಾಲ ಬದಲಾಗಿದೆ ಸ್ವಾಮೀ.
ಯುವಜನತೆ ವ್ಯಸನಗಳ ದಾಸರಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಆರೋಪಿಸುವ ಮಂದಿ ಮೌನಕ್ಕೆ ಜಾರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಮೌನ ವ್ಯಸನಿಗಳಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಮೃಗಯಾಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕಿ ಪಾಂಡು ಸಾವಿಗೆ ಶರಣಾದ. ದ್ಯೂತಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕಿ ಪಾಂಡವರು ಇನ್ನಿಲ್ಲದ ಪಾಡುಪಟ್ಟರು. ನಳ ಮಹಾರಾಜನು ಬಾಹುಕನಾಗಿ ಬಸವಳಿದ. ಸ್ತ್ರೀ ವ್ಯಸನಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕದ ಪುರುಷರ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೇರಳ. ವ್ಯಸನಿಗಳಿಗೆ ಪುರಾಣಗಳಲ್ಲೇ ಹೇರಳ ನಿದರ್ಶನಗಳಿದ್ದರೂ ವರ್ತಮಾನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ವ್ಯಸನಗಳು ವ್ಯಸನಗಳಾಗಿ ಉಳಿದಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ಅದೊಂದು ಫ್ಯಾಶನ್ ಆಗಿದೆ. ಕಾಲ ಬದಲಾಗಿದೆ ಸ್ವಾಮೀ.
ದ್ಯೂತವು ಬೆಟ್ಟಿಂಗ್ ಆಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಕ್ರಿಕೆಟ್‍ನಿಂದ ಮೊದಲ್ಗೊಂಡು ಕಂಬಳ, ಕೋಳಿಅಂಕಗಳೇ ಮೊದಲಾದುವುಗಳ ವರೆಗೆ ಇದೊಂದು ಸ್ಪರ್ಧೆಯಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಇನ್ನು ರಾಜವ್ಯಸನಗಳ ದಾಸರಾಗಿ ದಾರುಣವಾಗಿ ಕೊಲ್ಲಲ್ಪಟ್ಟ, ಹಿಟ್ಲರ್, ಸದ್ದಾಂ ಹುಸೇನ್‍ರಂತಹಾ ಹಲವರು ಕಣ್ಣಮುಂದೆ ಹಾದುಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ವರ್ತಮಾನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಮೃಗಯಾ ಅಷ್ಟಾಗಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಅಂತಹಾ ವ್ಯಸನಗಳು ನಿದರ್ಶನಗಳು ಕಂಡುಬರುವುದುಂಟು. ಸಲ್ಮಾನ್ ಖಾನ್ ಎಂಬ ಶೋಕಿ ನಟನ ಉಲ್ಲೇಖ ಇಲ್ಲಿ ಸೂಕ್ತ. ಇನ್ನು ಮದಿರೆ ಮತ್ತು ಸ್ತ್ರೀ ಸಂಗದ ವಿಚಾರಕ್ಕೆ ಬಂದರೆ ಉದಾಹರಣೆ ಕೊಡುವುದೇ ಬೇಡ. ಇದು ಭಯಂಕರ ಪಿಡುಗು. ಬರೆಯಲು ಪುಟಗಳು ಸಾಲದು. ಇಲ್ಲೂ ನಮಗೆ ಮುಂಚೂಣಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಣಸಿಗುವುದು ಸಿನಿಮಾ ನಟರ, ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಹೆಸರುಗಳೇ ಆಗಿವೆ. ಮಾನವ ಜೀವಕೋಟಿಗಳ ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯ ವಿಚಾರಗಳಿಗಿಂತ ಕೆಟ್ಟ ವಿಚಾರಗಳು, ಹವ್ಯಾಸಗಳೇ ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ಅತಿ ಬೇಗನೆ ಆಕರ್ಷಿಸುತ್ತವೆ ಎಂಬುದು ಸೋಜಿಗದ ವಿಷಯ.
ಜಗತ್ತು ಬದಲಾವಣೆಯಾಗುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತದೆ, ಕೆಲವೊಂದು ವಿರೂಪಗಳು, ಕೆಲವೊಂದು ಅರೂಪಗಳು. ಅಂದು ಅಪರಾಧಿ ಪ್ರಪಂಚ ಸೀಮಿತವಾಗಿತ್ತು. ಇಂದು ಪಾತಕಲೋಕ ವಿಪರೀತ ವಿಶಾಲವಾಗಿದೆ. ಇದು ಬದಲಾವಣೆ, ಅಂದು ಮರದಿಂದ ಇಳಿಸಿದ ಕಳ್ಳು, ಸಾರಾಯಿ, ಇಂದು ಗಾಜಿನ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ದ್ರವಗಳ ಬಾಟಲಿಗಳು. ಅಂದು ಕದ್ದುಮುಚ್ಚಿ ಕಾಡು, ಪೊದೆಗಳ ನಡುವೆ ಬಯಕೆಯ ಪೂರೈಕೆ, ಇಂದು ಹೈ-ಟೆಕ್ ವೇಶ್ಯಾವಾಟಿಕೆಯಾಗಿ ಪರಿವರ್ತನೆಯಾಗಿದೆ. ಅಂದಿನ ಚುಟ್ಟಾ ಇಂದು ಸಿಗರೇಟ್ ಆಗಿದೆ. ಕಾಲ ಬದಲಾಗಿದೆ ಸ್ವಾಮೀ….
ಇಂದಿನ ವ್ಯಸನಿಗಳ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಸ್ತ್ರೀಯರ ಭಾಗವಹಿಸುವಿಕೆ ಅಚ್ಚರಿ ತರುವಷ್ಟು ಸುಧಾರಣೆಯಾಗಿದೆ! ಅಂದು ವ್ಯಸನಿಗಳನ್ನು ಆಕ್ಷೇಪಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಮನೆಯ ಹೆಂಗಸರು ಇಂದು ಆತನ ಬಾಯಿಯ ಸಿಗರೇಟ್‍ಗೆ ತಾವೇ ಬೆಂಕಿ ಹಚ್ಚುತ್ತಾರೆ. ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಆತನಿಗಿಂತ ಮೊದಲು ತಾನೇ ಸಿಗರೇಟ್ ಸೇದುತ್ತಾಳೆ. ಹಲವಾರು ಪಟ್ಟಣಗಳಲ್ಲಿ ಗಂಡ-ಹೆಂಡತಿ ಒಟ್ಟಿಗೇ ಕುಳಿತು ಮದ್ಯಸೇವನೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಇನ್ನು ಲೇಡೀಸ್ ಬಾರ್, ಪಬ್‍ಗಳ ಕಥೆ ಕೇಳುವುದೇ ಬೇಡ. ಹೌದು ಕಾಲ ಬದಲಾಗಿದೆ ಸ್ವಾಮೀ.
ಹೀಗೆಯೇ ಒಳ್ಳೆಯ ವಿಚಾರಗಳು ಹಾಗೂ ಕೆಟ್ಟ ವಿಷಯಗಳು ಬದಲಾವಣೆಯನ್ನು ಹೊಂದುತ್ತಲೇ ಈ ಪ್ರಪಂಚ ಬೆಳೆದಿದೆ. ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿ ಸುಧಾರಣೆಗಳು, ಕಾನೂನಿನಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಆಗುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತವೆ.
ಬದಲಾವಣೆಗಳು, ವಿರೋಧಗಳು ಆಗಲೇ ಬೇಕು. ಇವೆರಡರ ಸಂಘರ್ಷಗಳೇ ಜೀವನ. ಆದರೆ ಕೆಟ್ಟ ಬದಲಾವಣೆಗಳ ಜೊತೆ ರಾಜಿಯಾಗುವ ಮೌನ ಮಾತ್ರ ಬೇಡ. ಈಗೀಗ ಎಲ್ಲಾ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಏನೇನೋ ಬದಲಾವಣೆಗಳು, ಪ್ರಯೋಗಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ಕೆಟ್ಟದ್ದನ್ನು ಆಸ್ವಾದಿಸುವ, ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುವ, ಚಪ್ಪಾಳೆ ಹೊಡೆಯುವ ಮಂದಿ ಹೆಚ್ಚಿದ್ದಾರೆ. ವಿದ್ವಾಂಸರ ಕಿವಿಮಾತು ಕೇಳಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ.
ಹಿರಿಯರೂ, ಮಾರ್ಗದರ್ಶಕರೂ ಆದವರು ಸುಮ್ಮನಿರಲಾರದೆ ಆಕ್ಷೇಪಿಸಿ ಬುದ್ಧಿಮಾತುಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದರೂ ಜನಪ್ರಿಯತೆಯ ವ್ಯಸನಿಗಳು ಅದನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿಲ್ಲ. ಹೀಗಾದರೆ ಹಿರಿಯರು ನಮಗ್ಯಾಕೆ ಎಂದು ಕೈಚೆಲ್ಲಿ ಮೌನವಾಗಬಹುದು. ಇದು ಅತ್ಯಂತ ಅಪಾಯಕಾರಿ. ಏಕೆಂದರೆ ಮೌನವೂ ಒಂದು ವ್ಯಸನವೇ.

ಉಚಿತ ಪುರಾಣ

ಈಗಿನ ಆಧುನಿಕ ಯುಗದಲ್ಲಿ ಜನರನ್ನು ಮರುಳು ಮಾಡೋದು ಅಷ್ಟು ಸುಲಭವಲ್ಲ. ಈಗಿನ ಜನರು ಬುದ್ಧಿವಂತರಿದ್ದ ಕಾರಣ ಅವರನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸಲು ಮೊದಲಿನಷ್ಟು ಸುಲಭವಲ್ಲ ಎಂದು ಸಮೀಕ್ಷೆಗಳಿಂದ ತಿಳಿದುಬಂದಿದೆ.
ಇದು ಜಾಹೀರಾತುಗಳ ಯುಗವೆಂದೇ ಪರಿಗಣಿತವಾಗಿದೆ. ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳು ಅಥವಾ ಉದ್ದಿಮೆದಾರರು ಜನರನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸಲು ಬಹಳಷ್ಟು ಪಾಡು ಪಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಹೇರಳವಾದ ಜಾಹೀರಾತುಗಳು ನಮಗೆ ಕಾಣಸಿಗುತ್ತವೆ. ಅದು ವಾರ್ತಾ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಆಗಿರಬಹುದು ಅಥವಾ ದೃಶ್ಯಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲೂ ಆಗಿರಬಹುದು. ಒಂದು ನಿಮಿಷ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವನ್ನು ನೀಡಿ ಎರಡು ನಿಮಿಷ ಜಾಹೀರಾತು ಕೊಡುವುದೇ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಹೇಗೆ ಬೇಕಾದರೂ ಸರಿ, ಜನರನ್ನು ಆಕರ್ಷಣೆ ಮಾಡುವುದು ಈಗ ಮುಖ್ಯ ಉದ್ದೇಶವಾಗಿರುತ್ತದೆ.
ಜಾಹೀರಾತುಗಳ ವಿಷಯ ಬಂದಾಗ ನಾವು ವಿಭಿನ್ನವಾದ ಜಾಹೀರಾತುಗಳನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸಬಹುದು ಅಥವಾ ಓದಬಹುದು. ಯಾವುದೇ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಆಗಿರಲಿ ಸತ್ಯದ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಹೊಡೆದಂತೆ ಎಂಬ ಮಾತಿನಂತೆ ಕೆಲವು ಜಾಹೀರಾತುಗಳು ನಮಗೆ ಕಾಣಸಿಗುತ್ತವೆ. ಜಾಹೀರಾತುಗಳು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಮುಖ್ಯ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳನ್ನು ನೋಡುವ ಬದಲು ಜಾಹೀರಾತುಗಳನ್ನೇ ನೋಡುವ ಹಲವಾರು ಮಂದಿ ನಮಗೆ ಕಾಣಸಿಗುತ್ತಾರೆ.
ಇಂತಹ ಹತ್ತು ಹಲವು ಜಾಹೀರಾತುಗಳ ನಡುವೆ ಉಚಿತ ಜಾಹೀರಾತುಗಳು ನಮ್ಮ ಗಮನಸೆಳೆಯುತ್ತವೆ. ಮೊದಲಿಂದಲೂ ಜನರಿಗೆ ಯಾವುದಾದರೂ ಒಂದು ವಸ್ತು ಉಚಿತ ಸಿಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದರಲ್ಲಿ ಬಹಳವಾದ ಆಸಕ್ತಿ. ವಸ್ತುವಿನ ಗುಣಮಟ್ಟ ಹೇಗೇ ಇರಲಿ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಾಪಾರಿ ನಿಮಗೆ ಉಚಿತ ಕೊಡುತ್ತಾನೆ ಎಂದರೆ ಅದು ನಿಜವಾದ ಒಂದು ಆಕರ್ಷಣೆ ಎಂದೇ ಜನ ಭಾವಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಫ್ರೀ (ಒಂದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಉಚಿತ) ಎನ್ನುವುದರಲ್ಲಿ, ಮೊದಲಿನ ಒಂದರಲ್ಲಿ ಉಚಿತದ ಬೆಲೆಯು ಕೂಡಾ ಅಡಗಿರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೆಚ್ಚಿನವರಿಗೆ ತಿಳಿದಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಎಲ್ಲರೂ ಉಚಿತದ ಬೆನ್ನುಬೀಳುತ್ತಾರೆ. ಈ ಉಚಿತದ ಆಕರ್ಷಣೆ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಹಲವಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ನಡೆದು ಬಂದದ್ದು. ಒಂದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಉಚಿತ. ಇದು ಕೆಲವು ಕಂಪನಿಗಳ ಕೆಲವು ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳ ಧ್ಯೇಯವಾಕ್ಯದಂತೆ ರಾರಾಜಿಸುತ್ತಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಉಚಿತವನ್ನು ನಂಬಿಹೋಗುವ ಜನರು ಬೇರೇನನ್ನೂ ಯೋಚಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ಇಂದಿನ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಸಂದೇಶಗಳು ಹೇರಳವಾಗಿ ಕಾಣಸಿಗುತ್ತದೆ. ಈ ಸಂದೇಶವನ್ನು ಹತ್ತು ಜನರಿಗೆ ಹಂಚಿದಾಗ ನಿಮಗೆ ಇಂತಿಷ್ಟು ಉಚಿತವಾಗಿ ಇಂಟರ್ನೆಟ್ (ಅಂತರ್ಜಾಲ) ಡಾಟಾ ಫ್ರೀ ಎಂದೂ, ಇಷ್ಟು ಜಿಬಿ ಡಾಟ ಫ್ರೀ ಎಂದೂ ನಿಮಗೆ ಸಂದೇಶಗಳು ಬರುತ್ತದೆ. ಅಥವಾ ಇದನ್ನ ಇಂತಿಷ್ಟು ಜನರಿಗೆ ಹಂಚಿದಾಗ ಒಂದು ಸಂದೇಶಕ್ಕೆ ಹತ್ತು ಪೈಸೆಯಂತೆ ಎಂಬ ನಿಖರವಲ್ಲದ, ಸುಳ್ಳಾದ ಸಂದೇಶಗಳ ಹೇರಳವಾಗಿ ಬರುತ್ತವೆ. ಯಾರೋ ಒಂದು ವಿಕೃತಮನಸ್ಕರು ಇಂತಹ ಸಂದೇಶಗಳನ್ನು ಹರಿಯಬಿಟ್ಟು ಚಂದ ನೋಡುತ್ತಾ ಇರುತ್ತಾರೆ. ಇದನ್ನು ನಂಬಿದವ ಮೂರ್ಖ ಎಂದು ಹೇಳದೆ ವಿಧಿಯಿಲ್ಲ.
ದಿನವೂ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಪೇಪರ್ ಹಾಕುವ ಹುಡುಗ ಹೇಳಿದ ವಿಷಯ ಏನೆಂದರೆ- ಸಾಧಾರಣವಾಗಿ ಕೆಲವೊಂದು ಹೊಸ ವಾರ್ತಾ ಪತ್ರಿಕೆಗಳು ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುವಾಗ ಒಂದು ವಾರದಿಂದ ಹದಿನೈದು ದಿನಗಳವರೆಗೆ ಉಚಿತವಾಗಿ ಕೆಲವು ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಮನೆಮನೆಗೆ ಪೇಪರ್ ಹಾಕಲು ಆದೇಶ ಮಾಡಿರುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಈ ಒಂದು ತಿಂಗಳ ಅವಧಿ ಅಥವಾ ಹದಿನೈದು ದಿನಗಳ ಅವಧಿ ಮುಗಿದ ನಂತರ ಪುನಃ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು ಹೋದಾಗ “ನೀವು ಹದಿನೈದು ದಿನಗಳ ಉಚಿತ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೀರಿ. ಇನ್ನೂ ಹದಿನೈದು ದಿನಗಳು ಮುಂದುವರಿಸಬಹುದಿತ್ತಲ್ಲ” ಎಂಬ ಉಚಿತ ಸಲಹೆ ಗಳು ಕೆಲವರಿಂದ ಬಂದದ್ದು ಉಂಟಂತೆ. ಸಾಧಾರಣವಾಗಿ ಒಂದು ಪತ್ರಿಕೆಯ ಮುದ್ರಣ ವೆಚ್ಚ ಅದರ ಮುಖಬೆಲೆಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿರುತ್ತದೆ. ಮುದ್ರಣ ವೆಚ್ಚ ಮತ್ತು ಅದರ ಇತರ ಖರ್ಚುಗಳು, ಸಂಬಳ ಹಾಗೂ ಎಲ್ಲಾ ಖರ್ಚುಗಳು ಸೇರಿದಾಗ ಅದರ ಮುಖಬೆಲೆಗಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಪತ್ರಿಕೆಗಳ ಮಾಲೀಕರು ಈ ನಷ್ಟವನ್ನು ಜಾಹೀರಾತುಗಳಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ತಿಳುವಳಿಕೆಗಳು ಕಡಿಮೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಅವರು ಉಚಿತ ಕೊಡುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಸಂತೋಷಗೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ, ಉಚಿತ ಕೊಡುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದರು ಎಂದಾಗ ಬೇಸರಪಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಅವರಿಗೆ ಇದರ ಪೂರ್ವಾಪರಗಳು, ಹಿನ್ನೆಲೆಗಳು ಏನು ತಿಳಿದಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಇದಕ್ಕೆ ಅವರನ್ನು ದೂರುವುದು ಅಷ್ಟು ಸಮಂಜಸ ಎನಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ಅಲ್ಲದೆ ಕೆಲವೊಂದು ಬಾರಿ ಅನಿವಾರ್ಯ ಸಂದರ್ಭಗಳು ಎದುರಾಗುತ್ತವೆ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಹೇಗೆ ಸಾಹಿತಿಗಳು ಅಥವಾ ಲೇಖಕರು ಶ್ರೀಮಂತರಲ್ಲವೋ ಹಾಗೆಯೇ ಓದುಗರು ಕೂಡ ಶ್ರೀಮಂತರಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಸಾಹಿತ್ಯಾಸಕ್ತರಿಗೆ ಓದಬೇಕೆಂದು ಆಸೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಬೆಲೆ ಜಾಸ್ತಿ ಎಂದೆನಿಸಿದಾಗ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಖರೀದಿಸುವ ಶಕ್ತಿ, ಆರ್ಥಿಕ ದೃಢತೆ ಎಲ್ಲರಲ್ಲಿಯೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಹೇಳಲು ಸುಲಭವಾಗಿ ಹೇಳಬಹುದು “ಖರೀದಿಸಿ ಓದಿ, ಕೊಂಡು ಓದಿ” ಎಂಬುದಾಗಿ. ಆದರೆ ನಾವು ಓದುಗನ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಗ್ರಂಥಾಲಯಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಹೋಗಿ ಓದುತ್ತಾರೆ. ಅವರಿಗೆಲ್ಲ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನೀವು ಉಚಿತವಾಗಿ ಕೊಟ್ಟರೆ ಬಹಳ ಸಂತೋಷವಾಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆಂದವರು ಉಚಿತವಾಗಿ ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಕೇಳುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅವರ ಇಚ್ಛೆ ಅರಿತು ಅದನ್ನು ನೀಡಿದರೆ ಅವರು ಬಹಳ ಖುಷಿಪಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಇಂತಹ ಸಂದರ್ಭಗಳು ವಿರಳ. ಆದರೂ ಇದೆಲ್ಲವೂ ಆಗಾಗ ಲೇಖಕನಿಗೆ ಎದುರಾಗುವ ಸಂದರ್ಭಗಳಾಗಿವೆ.
ಯಕ್ಷಗಾನದ ಓದುಗರು, ಯಕ್ಷಗಾನ ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಅಥವಾ ಯಕ್ಷಗಾನವನ್ನು ಆಸ್ವಾದಿಸುವವರು ಬಹಳ ಸುಸಂಪನ್ನರು ಎನ್ನದೇ ಸಂತೋಷವಾಗುತ್ತದೆ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಅನುಭವಗಳೇ ಅದಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಿ. ಯಕ್ಷಗಾನ ಪತ್ರಿಕೆಗಳ ಪ್ರಸರಣ ಸಂಖ್ಯೆ ಉಳಿದ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಿಂದ ತುಂಬ ಕಡಿಮೆ ಇರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದ ವಿಚಾರ. ಎಲ್ಲರೂ ಹೇಳುವಾಗ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಸಂಖ್ಯೆಗಳನ್ನು ಹೇಳಬಹುದು. ಆದರೆ ಪ್ರಜ್ಞಾವಂತ ಜನರಿಗೆ ಅದರ, ಆ ಹೇಳಿಕೆಯ ಆಳ ಅಗಲದ ಅರಿವಿರುತ್ತದೆ.
ಯಕ್ಷಗಾನದ ನಿಜವಾದ ಅಭಿಮಾನಿಗಳು, ಯಕ್ಷಗಾನದ ಆಸಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಜನರೂ, ಯಕ್ಷಗಾನ ಪತ್ರಿಕೆಗಳ ಓದುಗರೂ ಬಹಳ ಪ್ರಜ್ಞಾವಂತರು. ಪತ್ರಿಕೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ಬಹಳಷ್ಟು ಸಿಹಿ ಅನುಭವಗಳೇ ಆಗಿವೆ. ಎದುರಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದಾಗ ಮಹನೀಯರೊಬ್ಬರು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಗದರಿಸಿದ್ದೂ ಇತ್ತು. ಒಬ್ಬರಿಗೆ ನಿರಂತರ ಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ಕಳುಹಿಸುತ್ತಾ ಇದ್ದೆವು. ಆದರೆ ಅವರಲ್ಲಿ ಚಂದಾ ಹಣದ ಬಗ್ಗೆ ಪ್ರಸ್ತಾಪ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ಒಂದು ದಿನ ಸಿಕ್ಕಾಗ “ಯಾಕೆ ಪತ್ರಿಕೆ ಮಾತ್ರ ಕಳುಹಿಸುತ್ತಿದ್ದೀರಿ, ಕಳಿಸಿದ ಬಗ್ಗೆ ಚಂದಾ ಹಣ ಕೇಳುವುದಿಲ್ಲ? ನಾವು ನೂರೆಂಟು ವ್ಯವಹಾರಗಳಲ್ಲಿ ನಿರತರಾಗಿರುತ್ತೇವೆ. ನಮಗೆ ಅದು ನೆನಪಿರೋದಿಲ್ಲ. ನೀವಾದರೂ ಕೇಳಬಾರದೆ, ಪತ್ರಿಕೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಬರುತ್ತದೆಯೇ” ಎಂದು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಗದರಿಸಿ ಹಣವನ್ನು ನಮ್ಮ ಕೈಗಿಟ್ಟಿದ್ದರು.